Przy okazji agresji Rosji na Ukrainę wyraźnie objawiły się różne obce krajom cywilizowanym mechanizmy kłamstwa i manipulacji. Obywatel Polski, kraju europejskiego, mógł poczuć wyższość nad głupim i ogłupianym Rosjaninem. Ale powoli proszę Państwa z tym poczuciem wyższości. Różnice oczywiście są, ale popatrzmy na podobieństwa. Ostatnio stały się one liczniejsze i wyraźniejsze, i głębsze:
1. Rządzący poiltycy w obu krajach mają wysoką popularność, a zawdzięczają ją przede wszystkim technikom PR i manipulacji opinii publicznej. Wskutek szerokiego stosowania tych technik ludzie nie dostrzegają lub pomijają to, że politycy ci działają na szkodę ich interesów.
2. Głównym medium wpływu na opinię publiczną jest telewizja. Internet, trochę prasy i dwie niszowe telewizje dają w Polsce większą przestrzeń wolności niż w Rosji, ale główny takt wybijają w głównych kanałach młotki wbijające 24/7 milion gwoździ w miliony głów. Wszystko da się zakryć, przekręcić, wytłumaczyć.
3. Transmisją z partii do mas zajmują się technicy dusz, przez skojarzenie z poprzednio znaną profesją nazywani niesłusznie dziennikarzami.
Jeśli pamiętać o poprawce na to, że Rosja jako kraj wielki na mapie wszystko robi na większą skalę, to my w Polsce wcale tak bardzo nie odbiegamy od ich wzorca. W życiu publicznym nasza europejskość okazuje się być dość kruchą powłoką, a na dodatek na powłokę tą składają się liczne, przychodzące z Unii Europejskiej lewackie mody z tęczą na czele. I to ma być ta europejska Polska?
I jak ma żyć człowiek, który wszystko to widzi? Tym bardziej współczuję braciom Rosjanom dostrzegającym u siebie to zniewolenie, które ja widzę w swoim kraju.
