Warto przypomnienia w tych czasach jak pod Tarczą NATO i Stanów Zjednoczonych Ameryki zbudować na lata dobrobytu i POKOJU nowy układ geopolityczny.
https://www.cda.pl/video/208416031
Pani Walewska (1937) Napisy pl
Pani Walewska – amerykański melodramat filmowy z 1937 roku w reżyserii Clarence’a Browna. Wikipedia
Data premiery: 22 października 1937 (Stany Zjednoczone)
Reżyser: Clarence Brown
Studio filmowe: Metro-Goldwyn-Mayer
Nominacje: Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, WIĘCEJ
Scenariusz: Salka Viertel, S. N. Behrman, Zoe Akins, Samuel Hoffenstein, Talbot Jennings, Helen Jerome
https://www.youtube.com/watch?v=O-d54O7oQG4
POWTÓRKA Z HISTORII JEST ROK 1384 I 1807
Jadwiga Andegaweńska
"Przed dziesięcioma laty w encyklice o problemach współczesnego świata napisałem, iż „każdy kraj winien odkryć i jak najlepiej wykorzystać przestrzeń własnej wolności” (Sollicitudo rei socialis, 44). Wówczas stał przed nami problem „odkrycia wolności”. Teraz Opatrzność stawia nam nowe zadanie: miłować i służyć. Miłować czynem i prawdą. Święta Jadwiga Królowa uczy nas tak właśnie korzystać z daru wolności. Ona wiedziała, że spełnieniem wolności jest miłość, dzięki której człowiek gotów jest zawierzyć siebie Bogu i braciom, do nich przynależeć. Zawierzyła więc Chrystusowi i narodom, które pragnęła do Niego przyprowadzić, swoje życie i swoje królowanie. Całemu narodowi dała przykład umiłowania Chrystusa i człowieka – człowieka spragnionego zarówno wiary, jak i nauki, jak też codziennego chleba i odzienia. Zechciejmy i dzisiaj czerpać z tego przykładu, ażeby radość z daru wolności była pełna."
Autor: Jan Paweł II, Homilia wygłoszona w dniu 8 czerwca 1997 roku na krakowskich Błoniach; w: O świętej Jadwidze królowej mówią…, zebrał i opracował M. Jagosz, Kraków 1997.
Spostrzegł, że na kamieniu tym pozostał ślad wapna z królewskiego trzewika. Wpadł na pomysł, aby wykuć w kamieniu stopę Jadwigi, a obok umieścić rok, w którym miało miejsce to niezwykłe dla niego wydarzenie: 1390. Dar królowej bardzo pomógł kamieniarzowi. Jego żona wyzdrowiała, a w ich domu nigdy nie było biedy.
Autor: Edyta Wygonik, Stopka królowej Jadwigi ze zbioru Legendy krakowskie
PRECEDENSY W 1000 LETNIEJ HISTORII RZECZYPOSPOLITEJ.
Gręgosłupem tego ukladu od Morza Bałtyckiego do Morza Czarnego byłby Naród Polski i Ukraiński.
Powtorka z HISTORII tej wielkiej historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Unia polsko-litewska za panowania Jadwigi (1385-1389) i Jagiełły (1385–1434)
Czy trzeba pytać się o zgodę PUTINA?! Myślę że zdecydowanie NIE!
Dwa suwerenne NARODY POLSKI I UKRAINY MAJĄ W DRODZE REFERENDUM PRAWO DO SAMOSTANOWIENIA!!!
Przyczyny utworzenia
Główną przyczyną utworzenia unii było zagrożenie ze strony krzyżackiej oraz fakt, że Ludwik Węgierski nie pozostawił męskiego potomka. Ludwik chciał pozostawić polski tron swojej córce, ale w tradycji Polski kobieta nie mogła zasiadać na tronie. Nadał więc w 1374 roku polskiej szlachcie przywilej koszycki, stanowiący, że król nie mógł nakładać na nią nowych podatków bez jej zgody. W zamian szlachta zgodziła się na objęcie tronu przez jedną z jego córek (Katarzynę, Marię albo Jadwigę). Ostatecznie koronacja Jadwigi odbyła się w 1384 roku, głównie z powodu jej matki, Elżbiety Bośniaczki, która długo zwlekała z wysłaniem jej do Polski z uwagi na jej młody wiek. Tak długie bezkrólewie wywołało oburzenie magnatów małopolskich, którzy nieustannie grozili, że odmówią Jadwidze prawa do tronu jeśli nie stawi się na koronację. Były to jednak czcze groźby, których ostatecznie nie spełniono. Według Oskara Haleckiego główną przesłanką do zawarcia unii i utworzenia federacji polsko-litewskiej było uniknięcie konfrontacji zbrojnej obu państw na ziemiach ruskich, do których oba rościły swoje pretensje[1].
Kalendarium
Obraz upamiętniający unię w Krewie
1385 – unia krewska– książę Litwy, Jagiełło, został poprzez małżeństwo (faktyczne i polityczne) z Jadwigą królem Polski, łącząc unią dwa państwa. W zamian miał przejść wraz ze swoim ludem na chrześcijaństwo, walczyć z Krzyżakami i wypuścić jeńców. Rok później został ochrzczony jako Władysław Jagiełło oraz koronowany. Unia krewska rozpadła się w 1399 roku, po śmierci Jadwigi.
1401 – unia wileńsko-radomska – potwierdzona i zmieniana w Wilnie i Radomiu – była efektem bezdzietnej śmierci Jadwigi i porażki Litwy w bitwie nad Worsklą. Witold (kuzyn Jagiełły) miał sprawować rządy na Litwie, a po jego śmierci władza miała wrócić do Władysława.
1413 – unia horodelska w Horodle – wprowadziła instytucję odrębnego wielkiego księcia na Litwie. Ustalono też, że decyzje dotyczące krajów mają zapadać przy współudziale szlachty polskiej i litewskiej, co było gwarancją odrębności Litwy.
1432 (1432–34) – unia grodzieńska w Grodnie
1440–1447 – zawieszona w czasie, gdy wielkim księciem litewskim, wbrew panom polskim (w myśl unii horodelskiej), został Kazimierz IV Jagiellończyk, oraz po śmierci króla Władysława Warneńczyka w roku 1444, w czasie trzech lat bezkrólewia[2]
1447 – Zbigniew Oleśnicki koronował na króla Polski Kazimierza Jagiellończyka – wznowienie unii personalnej[2]
1499 – unia krakowsko-wileńska
1501 – unia mielnicka w Mielniku
1569 (1 lipca) – unia lubelska – powstanie Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
1791 – Konstytucja 3 maja zacieśniała (lecz nie znosiła) unię Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Stworzono wspólne organy władzy centralnej, w tym Straż Praw i Komisje Wielkie Obojga Narodów. 20 października Sejm Czteroletni uchwalił przepisy wykonawcze do Konstytucji 3 maja pod nazwą Zaręczenia Wzajemnego Obojga Narodów.
1795 – III rozbiór Polski – wygasła unia lubelska.
1812 – Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego – próba wskrzeszenia unii.
Zobacz też
Inkorporacja Litwy do Korony Królestwa Polskiego
stosunki polsko-litewskie
unia dynastyczna
unia personalna
unie personalne w historii Polski
unia realna
1812 – Konfederacja Generalna Królestwa Polskiego – próba wskrzeszenia unii.
Dla dobra Najjaśniejszej Rzeczypospolitej tak jak wcześniej Jadwiga Węgierska swoją rękę i cnotę poświęciła w roku 1812 Hrabina Walewska.
https://dzieje.pl/rozmaitosci/maria-walewska-legendarna-i-wciaz-owiana-tajemnica-polska-milosc-napoleona
XIX wiek
Maria Walewska - legendarna i wciąż owiana tajemnicą polska miłość Napoleona
PUBLIKACJA: 11.12.2017
Maria Walewska - legendarna i wciąż owiana tajemnicą polska miłość Napoleona
Pani Walewska – amerykański melodramat filmowy z 1937 roku w reżyserii Clarence’a Browna. Wikipedia
Data premiery: 22 października 1937 (Stany Zjednoczone)
Reżyser: Clarence Brown
Studio filmowe: Metro-Goldwyn-Mayer
Nominacje: Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszego aktora pierwszoplanowego, WIĘCEJ
Scenariusz: Salka Viertel, S. N. Behrman, Zoe Akins, Samuel Hoffenstein, Talbot Jennings, Helen Jerome
Związek Marii z Łączyńskich Walewskiej i Napoleona Bonaparte był jednym z najsłynniejszych romansów XIX wieku. Do dziś jest owiany wieloma tajemnicami, a jego owocem był syn Aleksander Colonna-Walewski – późniejszy minister spraw zagranicznych Cesarstwa Francuskiego. W grudniu minęła 230. rocznica urodzin, a pod koniec 2017 r. przypadanie 200. rocznica śmierci Marii Walewskiej.
Postać Marii Walewskiej nierozłącznie kojarzy się z Pałacem w Walewicach, choć mieszkała w nim zaledwie kilka lat. Dziś po niej nie zostało w nim praktycznie żadnych pamiątek, jej czasy pamiętają zaledwie niektóre parkiety, sztukaterie i XIX-wieczny kominek.
Maria Łączyńska urodziła się 7 grudnia 1786 roku w pałacu w Kiernozi w okolicach Łowicza. Pod koniec 1804 r. niespełna 18-letnia Maria została wydana za szambelana króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, 70-letniego wówczas Anastazego Walewskiego z Walewic. Była już wtedy w trzecim miesiącu ciąży, a ojcem dziecka był prawdopodobnie rosyjski oficer Arkadij Suworow, spokrewniony z feldmarszałkiem rosyjskim; na ten związek nie zgodziła się rodzina Marii.
Ślub był więc – jak uważa część historyków – transakcją wiązaną. „Ponieważ Maria, wówczas niespełna 18-letnia panna była już w trzecim miesiącu ciąży, więc ten ślub miał ratować jej honor. Z drugiej strony majątek Anastazego Walewskiego nie był w zbyt dobrej kondycji finansowej, więc posag, który wniosła wówczas Maria Łączyńska, podratował jego sytuację” - opowiadała PAP Magdalena Szymańska-Topolska z Pałacu i Stadniny Koni Walewice. Syn Antoni urodził się pół roku po ślubie.
Po niespełna trzech latach małżeństwa w 1807 r. Maria poznała najważniejszego wówczas człowieka w Europie, ale i na świecie – cesarza Francuzów Napoleona Bonaparte. „Istnieje kilka hipotez jak i kiedy doszło do spotkania Marii Walewskiej z Napoleonem, ale ja skłaniam się ku tej hipotezie, za którą optował Marian Brandys w książce +Kłopoty z panią Walewską”, że najprawdopodobniej do pierwszego spotkania doszło na słynnym balu w Warszawie” - dodała.
Walewska pisała w swoich pamiętnikach, że pierwsze spotkanie z Napoleonem zakończyło się gwałtem, a ona zdecydowała się na ten romans tylko ze względów politycznych, bo wszyscy ją o to prosili. „Zapewne niektóre środowiska, pewne osoby nakłaniały ją do tego romansu, przedstawiając go nie jako zwykłą miłostkę, ale jako sprawę polityczną”– dodał Szymańska-Topolska. Jednak jej zdaniem dla Marii ten romans z cesarzem Francuzów był na pewno ekscytujący. „Nie wierzę, że Marii nie ekscytował ten związek, że jej to nie imponowało, że nie podbudowywało jej ego” – zaznaczyła.
W jej ocenie na tle swojej epoki Maria Walewska była kobietą piękną, bo gdyby nie była piękna, cesarz nie zwróciłby na nią uwagi. „Na pewno jej uroda musiała przykuć jego uwagę, a sam mówił – jak podają źródła – że zakochał się w Marii oczach, bo w tych oczach był smutek” – opowiadała. Niedługo później Walewska została oficjalną metresą Napoleona.
Romans cesarza z Walewską kryje wiele tajemnic, ale wiadomo, że sprowadził ją na trzy tygodnie do swej kwatery w pałacu w Finckenstein w Prusach Wschodnich, a w 1809 roku Maria zamieszkała na kilka miesięcy nieopodal jego rezydencji w Wiedniu. W tym czasie zaszła z Napoleonem w ciążę; na prośbę Anastazego Walewskiego wróciła do Walewic, gdzie w maju 1810 r. urodziła syna – Aleksandra.
I choć romans dobiegł końca, Napoleon zaopiekował się Marią i synem finansowo. Nadał Aleksandrowi tytuł hrabiego, który jako pierwszy z Walewskich używał herbu i przydomku Colonna. Ofiarował Marii pałacyk w Paryżu, a synowi olbrzymi majątek, którym do jego pełnoletności miała zarządzać tylko Maria Walewska, co było ewenementem na owe czasy.
Hrabia Aleksander Colonna-Walewski już jako młodzieniec wziął udział w Powstaniu Listopadowym i w 1831 r. otrzymał Złoty Krzyż Virtuti Militari. Następnie swoje życie związał z Francją. Został wybitnym politykiem, a inteligencją podobno przewyższał samego Napoleona; był m.in. ambasadorem Francji w Wielkiej Brytanii, ministrem spraw zagranicznych oraz ministrem kultury i sztuki Cesarstwa Francji.
Do ostatnich spotkań Walewskiej z Napoleonem miało dojść we wrześniu 1814 r. na Elbie, gdzie odwiedziła go wraz z ich synem oraz w 1815 roku, przed jego zesłaniem na św. Helenę.
W tych latach Maria związała się z hrabią Filipem-Antonim d’Ornano, bliskim krewnym Napoleona, który – jak mówiła Szymańska-Topolska – był szaleńczo w niej zakochany. Po śmierci Anastazego Walewskiego wyszła za niego za mąż we wrześniu 1816 r. Owocem tego związku był trzeci syn Walewskiej – Rudolf-August d'Ornano, którego urodziła w czerwcu 1817 r. Pół roku później – 11 grudnia 1817 r. – Maria Walewska zmarła w Paryżu. Grób z jej sercem znajduje się w kaplicy rodziny Ornano na paryskim cmentarzu Pere-Lachaise. Natomiast jej ciało spoczęło w 1818 r. w krypcie w rodzinnej Kiernozi.
Dlaczego wciąż żywa legenda Marii Walewskiej? "Zawsze kiedy jest mowa o miłości, miłości nieszczęśliwej, takiej jaką była miłość Marii i Napoleona, o miłości pełnej niespełnionych obietnic, kiedy jest to miłość tragiczna owiana w wielu miejscach tajemnicą, to wszystko pobudza wyobraźnię i sprawia, że taka miłość staje się ponadczasowa” – podsumowała Szymańska-Topolska.
Pochodzący z 1783 r. klasycystyczny, murowany, otoczony malowniczym parkiem Pałac w Walewicach, po śmierci Anastazego Walewskiego przeszedł w ręce syna Marii i Napoleona, a w 1831 r. – brata Marii, Teodora Łączyńskiego. Później rezydencja i okoliczne ziemie miały jeszcze kilku właścicieli; dobra jednak niszczały. Pałac odremontował i przebudował Jan Grabiński, który rozpoczął też hodowlę koni orientalnych. W 1945 r. pałac, stadnina koni i gospodarstwo przeszły na własność państwa, a obecnie należą do Agencji Nieruchomości Rolnych. (PAP)
szu/ hgt/ luo/Niestety nieudana wyprawa Napoleona - Died Maroz i francuskie delikatne rajstopki oraz brak aprowizacji (zawiodla logistyka zaopatrzenia wojsk napoleońskich i kontygentu polskiego) przeszkodziły tym planom.
