Prawda upadła ostatecznie, zdają się mówić ci, co sugerują, że prawda leży pośrodku. Ci zaś, którzy do jedynej prawdy się przyznają, to doprawdy głupoty gadają jeden z drugim, a co jeden to gorsze dyrdymały wygłasza. Każdy ma rację, z którą się całkowicie zgadza i która, jego zdaniem, powinna zostać obligatoryjnie wprowadzona do podręczników historii. I żeby jeszcze coś wynikało z tego. Żeby chociaż coponiektóry, jak się z prawdą minie, wstydu – jako głupek lub kłamca –do syta się objadł. Ale gdzie tam. Zaraz na innych z radością pokazuje, że tamci przecie gorsi kłamcy, gorsi durnie, wiec prawda, choć nam nie dana, nasza. My – prawdy nie mówiąc – bliżej prawdy stali. Prawdziwie my się pomylili, naprawdę dali się w błąd wprowadzić, zdemaskowanie naszego kłamstwa do odkrycia prawdy lepiej się przyczyniło. I Anatol był już pewien, że woli notorycznych kłamców, którym - jak tym prawdoniemównym – też by się ciągle nie udawało. Prawda bowiem w oczy kole. I pewnie dlatego sprawiedliwość jest ślepa.
