Wiem, choć Anatol by się do tego ngdy nie przyznał, że jemu też marzył się czasem spokój, piękne widoki, i najprostrze radości, które ponoć są najpiękniesze. Więcej, wkurzały go wówczas te sprawy górne chmurne, odpowiedzialność za innych i w ogole wszystko co mu przeszkadzało "spokojnie lezec na slońcu trzymajac rece na piersiach panienek, i patrzec na chmury typu cumulus w kolorze bialym". i to niezależnie od tego czy rzeczywiście niebo było wówczas niebieskie...
Tak więc między marzeniami (piersi i niebo) i zadaniami wyższej wagi (ani piersi ani nieba) miotał się i tylko dzięki horyzontowi, który próbował niebo nieco ograniczyć, trzymał jako taki poziom
