Wszyscy wiemy, że Jarosław Kaczyński jest politykiem ambitnym. Dla polityki poświęcił całe swoje życie osobiste. Jest także politykiem wybitnym. Tu nie ma sobie równych. Nikt poza nim w polskiej polityce nie może się pochwalić , że namaścił dwóch premierów i dwóch prezydentów. Ma także wizję mocnej, podmiotowej Polski i jak sam często podkreśla nie interesuje go zwycięstwo wyborcze dla samego rządzenia i dzielenia powyborczych łupów.
W przedstawianym programie wyborczym PiS, który był znany (oczywiście dla chętnych) od wielu miesięcy kładł nacisk na dwa nowe aspekty rządzenia państwem, mianowicie powołanie Ministerstwa Energii, jako organu odpowiedzialnego za bezpieczeństwo energetyczne kraju i Ministerstwa Gospodarki i Rozwoju z silnym mandatem wicepremiera, które koordynowałoby politykę gospodarczą państwa, dając jej kopa rozwojowego zapewniającego większe wpływy do budżetu i zmniejszenie bezrobocia przy jednoczesnym ograniczeniu roli Ministerstwa Finansów, do roli prowadzącego księgowość budżetową państwa.
Tak też się właśnie stało. Krzysztof Tchórzewski został wyznaczony na nowego ministra energetyki, zaś budzący kontrowersje swą kandydaturą w ostatnich dniach, syn Kornela Morawieckiego Mateusz, będący aktualnie prezesem Banku WBK, został wyznaczony na wicepremiera i Ministra Rozwoju. Ten resort dodatkowo ma być wzmocniony kandydaturą Jerzego Kwiecińskiego, który jest ekspertem w dziedzinie wykorzystania funduszy UE, w roli pierwszego wiceministra.
Czy intuicja tym razem prezesa nie zawiedzie i szerzej nieznany publice bankster spoza układu politycznego w roli współczesnego Eugeniusza Kwiatkowskiego, który ma wstrząsnąć polską gospodarką i odbudową, podoła zadaniu i nie zawiedzie pokładanych w nim nadziei? Zapewne jakieś ryzyko istnieje, ale wyborcy zdecydowanie opowiedzieli się 25 października, że polityka "ciepłej wody" zaproponowana przez Tuska i PO nie ma już dalej racji bytu.
Inne tematy w dziale Polityka
