PRZECZYTAŁEM RAPORT DR. SZULADZIŃSKIEGO

 Przeczytałem właśnie ‘raport’  inż. dr. Szuladzińskiego  212.7.212.21/2012/05/raport-szuladzinski.pdf   - i jestem pod wrażeniem trochę na nowo,  bo do zawartych tam prawd już się w którejś swojej poprzedniej notce odniosłem.

Nie mogę się w pełni zgodzić z opinią YKW,  że treść nie kwalifikuje się do dyskusji – tak to jakoś ujął on to na swoim tu blogu. Bo:

 -pierwsza strona raportu, poważna i wręcz solenna – nie zgadza się z jego treścią, pozbawioną tych atrybutów. W każdym razie sprawa może być dyskutowana;

 - fragment, gdzie zawarte jest obliczenie kąta przechylenia w funkcji czasu – jest nie tyle błędny, co stosuje uproszczenia nie do przyjęcia i szacunki zupełnie arbitralne. Jak to od biedy można uprościć  i oszacować – ewentualni zainteresowani mogą zobaczyć w mojej notce bardzo starej  http://andrzejmat.salon24.pl/297917,autorotacja-jeszcze-raz

oczywiście nie mówiąc już o eleganckim przedstawieniu sprawy przez YKW

 -to, że urwana końcówka skrzydła pod wpływem wybuchu - i tych sił tnących ‘Q’ -  cofa się względem gruntu – nie tylko samolotu – jest wyobrażalne, ale nie poparte jakimkolwiek oszacowaniem ilościowym, skazanym jednak na niepowodzenie. Ale dyskutować wszak o tym można!

Jak by nie było - te trzy wymienione fragmenty do dyskusji się nadają. Jest to dyskusja typu 2 razy 2 nie jest równe 5 tylko tylko 4 – ale można ją (tę dyskusję znaczy) prowadzić, nawet na forum tzw akademickim, używając nawet  - w przenośni – argumentów szacownego Bertranda Russela.

Niestety pozostała część raportu   składa się ze stwierdzeń nie typu 2 razy 2 równa się 5 – lecz typu 2 razy 2 równa się ple – przepraszam, równa się xyz. I nie sposób nie zgodzić się z YKW - do dyskusji się nie kwalifikuje.