Pochodzenie tej tradycji kulinarnej (食物雕塑 ; Shíwù diāosù) sięga czasów dynastii Tang (618-906). Rozkwit nastąpił w czasach dynastii Song (960-1279).
W tym celu żywność jest krojona i rzeźbiona przy użyciu metod podobnych do rzeźbienia w drewnie lub innych materiałach.
Niniejsza sztuka ukazująca talenty kucharzy jest często prezentowana podczas hucznych bankietów i oficjalnych posiłków. Im ważniejsza uczta, tym ważniejsza będzie rzeźba. Prace są trójwymiarowe i często przedstawiają kwiaty, ryby, ptaki itp. Na ślub można znaleźć rzeźby w melonie przedstawiające znak „podwójnego szczęścia” (囍 ; shuāngxǐ) 
smoka i feniksa, będace symbolami długowieczności.
Przed wyborem tematu swojej rzeźby kucharz powinien znać cel przyjęcia, liczbę gości itp. Tożsamość, narodowość, pochodzenie etniczne i wyznanie każdego gościa mogą być również brane pod uwagę. Wybór owoców lub warzyw do wyrzeźbienia zależy oczywiście od tematu, który będą reprezentować.
I tak do okrągłego przedmiotu wybierzemy arbuza, melona, jabłko, dynię 
do owalnego batat 
do długiego cukinię 
marchewkę 
lub bakłażan 
Głównymi produktami używanymi do rzeźbienia są dynia, arbuz, kabaczek, ogórek, marchew, cebula, bakłażan, burak, brokuł, kiełki dzikiego ryżu, seler, pomidory, jajka...
Podobnie jak w przypadku rzeźby klasycznej, artysta zaczyna od zgrubnego definiowania formy, później skupia się na szczegółach.
Narzędzia użyte do rzeźby są od prostej łyżki po formę, przechodząc przez nóż i wszelkiego rodzaju nożyki i dłutka.
W Chinach regularnie odbywają się konkursy rzeźbienia w jedzeniu. Wiele z tych prac można podziwiać na różnych targach spożywczych, które odbywają się w kraju.
