Wybieram się do małej wioski Cai Guan leżącej w południowo-wschodniej części mej ulubionej prowincji Gui Zhou. Mieszkają w niej Miao, Yao, Dong i Han.
Poranne słońce wstydliwie budzi się ze snu, powoli w zagrodach słychać dochodzące odgłosy domowych zwierząt. Mama Zhang przygotowuje śniadanie dla swych zaspanych pociech mawiając : "szybko, szybko, wstawać, czas do szkoły iść!"
Zapraszam się ponieść w serce starożytnych Chin... serce egzorcyzmu Nuo czyli wypędzania demonów z domu. Ceremonialne rytualne egzorcyzmy z udziałem bogów istnieją we wszystkich prowincjach Chin od epoki neolitu. Procesje, tańce, spektakle teatralne są połączone z wierzeniami w pozagrobowe życie. Moi nowi znajomi wypędzaja złe duchy z domu tylko raz w roku podczas Święta Wiosny. Odbywa się tutaj wspaniałe widowisko.
Wieś liczy kilku rzeźbiarzy-artystów o wyjątkowym talencie, strugają oni z białego drzewa maski, którym przywdziewają jaskrawe kolorowe twarze. Maski są rzeźbione w jednym kawałku drewna. 
Każda rodzina posiada od wielu pokoleń takie maski, schowane w zakurzonych starych kufrach. Ludzkie twarze mieszają się z elementami mitycznych figur zwierzęcych, wyimaginowane stworzenia z elementami antropomorficznych postaci taoizmu. Maski o różnych wzorach i formach są ciekawą wizytówką tej wsi
W dawnych Chinach choroby i wszelkie nieszczęścia były przypisywane obecności złych duchów. Podczas popularnych procesji i uroczystości cały panteon duchów i bogów paraduje w tej małej wiosce. Ubrani strojnie mieszkańcy w swych maskach na twarzy uczestniczą w głośnej maskaradzie. W ten sposób odpychają złe siły prosząc bogów o ochronę wioski i rodzin.
maska zawieszona nad drzwiami, ma za zadanie odgonić złe duchy
W czasie Rewolucji Kulturalnej większość masek została zniszczona. Z nadejściem lat 1980 rytuał ten został wznowiony i tak jest do dziś.
Całość rytuału jest objęta wielką troską, nawet UNESCO włączyło się do akcji propagując ten rodzaj sztuki, która nie może zaginąć. Ceremoniał NUO pierwotnie był tradycyjną kopią chińskiej opery, odrzucającą funkcję religijną. Rytuał zdobywając złożoność i różnorodność wzbogacił się o elementy wróżebne połączone z wyrazem stanów duszy ludzkiej. Ta teatralna forma przeszła wiele etapów rozwoju, powoli odłączając się od obrzędu religijnego aby stać się tą formą, która mamy możliwość oglądać w postaci teatru ulicznego.
Maski chińskie są jeszcze mało znane ogółowi publiczności, większość z nich była postrzegana jako przedmiot kultu. Dlatego też podczas R.K. były one niszczone.
Ten uliczny teatr jest jedną z najstarszych tradycji w kulturze chińskiej. Jej aktorzy chodzą w maskach od domu do domu i wypędzaja demony. Jest to także sposób modlenia się do bogów o urodzaj, o dobre plony i rodzinne szczęście.
W 2009 roku maski NUO zostały wpisane na światową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego. Maski z prowincji Gui Zhou cieszą się powodzeniem wśród kolekcjonerów. Ja też mam ich kilka w mej skromnej kolekcji.
Ten rodzaj przedstawienia zwany teatrem Di Xi rozpowszechnił się w wielu regionach prowincji Gui Zhou, zwłaszcza w okoliczch An Shun.
Każdego roku między Świętem Wiosny a Świętem Lampionów wszędzie na wsiach odbywają się przedstawienia. Gra aktorów jest przesadna, a ich makijaż dokładny. Brwi, oczy, usta są wymalowane tak aby ukazać mogły główne cechy charakteru danej postaci. W teatrze Di Xi maski są ulokowane na czole, dolna część twarzy aktora jest zasłonięta czarnym kawałkiem materiału, umożliwia mu to swobodne śpiewanie.
Istnieją różne rodzaje masek:
· ogólne należące do najliczniejszych
· magicy -orzeł, ryby
· klauni
· żołnierze
· zwierzęta nadprzyrodzone – smok
· zwierzęta realne – lew, małpa, tygrys, świnka
Oczy na kobiecych maskach są wyryte cienką linią, te na męskich mają zokrąglone oczy mające ukazać siłę, moc.
Po przedstawieniu, jeśli odbyły się krwawe walki, główny aktor "oczyszcza" scenę, w obawie że protagoniści duchów będą mogli nawiedzać to miejsce.
Inne tematy w dziale Kultura
