MUZYCZNE INTERMEDIUM w hołdzie księżycowi!

   Błędem byłoby zaniedbać wpływ klasycznej chińskiej kultury na współczesną cywilizację chińską.

Za ilustrację posłuży nam gatunek chińskiej poezji o lirycznym rytmie, zwany cí词.

Jest to wiersz stanowiący formę ballady o odmiennej długości, o określonym rytmie i takcie. Utwór jest napisany na wzorze istniejącej wcześniej melodii, pochodzi z czasów dynastii Song (宋朝 – sòngcháo, 960-1279).

Najbardziej znanym poetą uprawiającym tę formę kompozycji poetyckiej  był Su Shi (苏 轼) znany również jako Su Dongpo (苏东坡). Poeta, pisarz, kaligraf i malarz żyjący w latach 1037 – 1101, który napisał około 4000 wierszy.

                                            

                                                                  

 

  Aby przedstawić ten rodzaj poezji śpiewanej, wybieram muzyczną interpretację wiersza Su Dongpo z roku 1076, zatytuowanego „Zapewniona Długowieczność” w wykonaniu chińskiej piosenkarki i aktorki Faye Wong (王菲, Wáng Fēi)

                                                                        

Artystka zwana „cesarzową piosenki” urodziła się  8 sierpnia 1969 r w Pekinie. Gdy miała 18 lat wyjechała do Hongkongu. Od filmu „2046” powstałego w 2004 roku aktorka nie występowała w żadnym innym filmie, nie nagrała również od 2003 roku, od swego ostatniego albumu „To love”, żadnej piosenki. Wolała poświęcić się swej rodzinie, powracając tylko sporadycznie na sceną.

                                                                              

Z przyjemnością zapraszam do posłuchania wersji o księżycu śpiewanej przez Faye Wong:

 

Specjanie na IV Festiwal Th'Republic of Poets przedstawiam  własne tłumaczenie tej poezji:

 

 

                                           

 

 

Księżycu jak długo oświetlasz nas swym blaskiem ?

Z kielichem wina w ręku, pytam jasnych niebios

Odkąd jesteście w pałacu bogów?

Szumiące wiatry zawiodą mnie do was

Strach mnie opętał przed samotnością w mroźnym nefrytowym pałacu

Tańczę i igram z własnym cieniem

Ziemia mnie nie trzyma,  niebo mnie hołubi

Światło księżyca spaceruje wzdłuż ścian czewonego pawilonu

Głaszcze ozdobione okno, świeci na śpiące twarze

O! Księżycu! Nie ma nienawiści między nami

Jesteś miły i okrągły przed pożegnaniem

Smutki i radości, rozstania i spotkania

Jesteś jasny, piękny – twą postać zawsze tak widzę

Zostańmy razem na zawsze,
Dzieląc tysiąc mil z pięknem księżycowej damy!