5000 lat pne ocet był używany przez Babilończyków jako przyprawa i środek konserwujący, a od 2000 roku pne stosowany do odkażania ran.
Biblia mawia :
"Nazirejczyk był absynentem nie tylko wina, ale i wszystkich sfermentowanych napojów, ale także octu ... ".
W czasach starożytnych ocet winogronowy lub palmowy spożywano głównie w celu zaspokojenia pragnienia. W starożytnym Rzymie istniało gorzkie octowe wino rozcieńczone wodą z dodatkiem żółtka kurzego. Był to znany napój z Nowego Testamentu przeznaczony dla Jezusa z Nazaretu, aby ugasić jego pragnienie podczas ukrzyżowania.
"Sąd Ostateczny" Michała Anioła
Początkowo ocet był głównie wykorzystywany ze względu na swe właściwości antyseptyczne. Dzięki niemu została powstrzymana „Czarna Śmierć” będąca największą epidemią w dziejach ludzkości w Europie XIV-tego wieku. Straszliwa epidemia wybuchła w Azji Środkowej, prawdopodobnie w Chinach. Zawędrowała do Europy Jedwabnym Szlakiem poprzez Krym, docierając do basenu Morza Śródziemnego i do całej Europy.
Ocet stał się popularny na europejskich dworach i był używany w celach kosmetycznych. W tym samym czasie został również użyty do odkażania wody z Sekwany przed jej wypiciem i ugaszał również pragnienie.
Początki wytwarzania octu w Chinach datuje się na 3 000 lat temu.
Chiński ocet poddawany jest długiemu procesowi starzenia, który przynosi smak z lekko wędzonymi niuansami. Jest on często porównywany do octu balsamicznego. Ocet ten jest uzyskiwany w drodze fermentacji kleistego ryżu. Można go również wytwarzać z pszenicy, prosa i sorgo. Ma głęboki brunatny kolor, jest pachnący i słodki, pochodzi z miasta Zhenjiang leżącego w prowincji Jiangsu, na południe od rzeki Jangcy.
Biały ocet to bezbarwna lub jasnożółta ciecz, otrzymana w wyniku fermentacji ryżu lub wina ryżowego. Mniej kwaśny i słodszy niż ocet znany na Zachodzie. Jest używany jako dodatek do sezonowych jasnych potraw warzywnych.
Jego rolą nie jest zmiana koloru potraw przy jednoczesnym nadaniu im pikantnego smaku. 
W północnej prowincji 山西, Shānxī jedną ze specjalności miasta Taiyuan 太原 jest ocet lao chen cu ( 山西老陈醋).
W tej prowincji istnieje długa tradycja wytwarzania octu. Jest on trochę mocny i trochę kwaśny, wspaniale towarzyszy pierożkom z dość bogatym i tłustym farszem.
Ocet z Shanxi, jest jednym z czterech najlepszych w Chinach.
Słynie on z koloru, zapachu, alkoholu i kwasowości.
Ponadto im dłuższy jest czas przechowywania octu, tym bardziej jest on pachnący, a jego smak jest coraz lepszy. Ponadto nie pleśnieje latem i nie zamarza zimą. Jego kolor jest ciemnopomarańczowy. Stanowi on wyjątkowy produkt o doskonałej jakości.
Ocet z Shanxi zawiera do 18 rodzajów wolnych aminokwasów, z których 8 jest potrzebnych organizmowi ludzkiemu, a także witaminy, które mogą pobudzać wydzielanie soku żołądkowego, hamować poziom cukru we krwi i zmniejszać stężenie lipidów we krwi.
Specjał jest bogaty w aminokwasy, kwasy organiczne, cukry, witaminy i sól. Ma unikalne działanie relaksujące naczynia krwionośne i obniża poziom trójglicerydów.
Jest produkowany z drożdży, sorgo, jęczmienia i innych wysokiej jakości zbóż.
W dystrykcie Qingxu w Taiyuan znajduje się stara ceglasta fabryka octu Baoyuan, ozdobiona drewnianymi rzeźbami. Została ona przebudowana w 2006 roku.
W salach wystawowych eksponowane są surowce i procedury, takie jak parowanie, fermentacja, palenie, filtrowanie octu w/g starych procesów produkcji. Przybory, narzędzia i ubrania z czasów dynastii Ming i Qing są również wystawione.
Ponadto, w dwóch salach poświęconych rolnictwu i wytwarzaniu octu, są pokazane narzędzia rolnicze związane z produkcją i sztuką produkowania octu w różnych chińskich epokach. Jednocześnie można znaleźć wiele starych dokumentów i książek na ten temat. Jest to demonstracja bogactwa kulturowego i historycznego starego octu Shanxi.
W tym miesiącu stworzono nawet recepturę lodów octowych w Taiyuan.
