Są nimi chińscy rolnicy, którzy otrzymali minimalne szkolenie medyczne i paramedyczne (około 6 miesięcy) pozwalajace im leczyć w wioskach. Celem było zapewnienie opieki w odległych obszarach wiejskich, gdzie dyplomowani lekarze nie mogli się osiedlić. Ci wiejscy lekarze mają misję upowszechniania zasad higieny, profilaktyki, planowania rodziny i leczenia najczęstszych chorób.
Ich nazwa pochodzi od rolników z południa Chin, którzy pracowali boso na polach ryżowych. Według niektórych źródeł, historia ich zaczęła się od pewnej dziewczyny, która wpadła na pomysł, by rozpowszechnić swoją wiedzę medyczną wśród lokalnych rolników.
Program został zainicjowany założycielską mową Mao Zedonga w 1965 r. na temat krytyki systemu medycznego ówczesnych czasów. Od 1968 r. status „lekarzy o bosych stopach" był zintegrowany z krajowym systemem opieki zdrowotnej, zwanym wiejskim systemem medycznym.
„Bosi lekarze” byli jednym z elementów rewolucji kulturalnej, która zmniejszyła wpływ wyszkolonych lekarzy na Zachodzie. Oficjalnie zniknęli oni pod koniec lat 1980. Mimo to nadal są uznawani za "wiejskich lekarzy", gdyż kontynuują tę tradycję.
Li Chunyan, urodziła się w 1974 roku, jest lekarzem w wiosce Datang położonej w głębi gór w prowincji Guizhou w dystrykcie Congjiang. Jest ostatnią „bosonogą lekarką” praktykującą w swym skromnym drewnianym domu.
Pomimo trudnych warunków życia i pracy pozostaje wierna swojej przysiędze: "służyć ciału i duszy".
Leczy około 2500 mieszkańców wioski za skromną pensję. Jako świadek ewolucji chińskiego społeczeństwa zauważyła stopniową zmianę tradycyjnego podejścia wieśniaków do leczenia. Wieśniacy częściej przychodzą na konsultacje do przychodni i nie kosultuja już czarodzieja.
Po otrzymaniu dyplomu w 2000 r., przeniosła się do Datang z mężem, Meng Fanbin. W dniu ślubu ojciec powiedział jej:
"Jesteś jedynym lekarzem we wsi. Bez względu na trudności, nie masz prawa odejść. Uzdrawiaj wiesniaków, opiekuj się nimi dniem i nocą! "
Kiedy przybyła do wioski zdała sobie sprawę, że miejscowi nie są przyzwyczajeni do wizyty u lekarza. W wiosce głównie żyją mieszkańcy z grupy etnicznej Miao, wielu z nich nigdy nie widziało lekarza. Otworzyła swoją przychodnię dzięki wsparciu rodziny.
Skrajne ubóstwo mieszkańców nie pozwala im płacić za konsultacje, co ma wpływ na finanse Li Chunyan. Jednak mediacja jej historii i kariery jest warta pomocy wielu osób z różnych środowisk. Udaje się jej spłacić długi i nadal przyjmować pacjentów. Wzięła również udział w profesjonalnym szkoleniu medycznym w Pekinie i Szanghaju.
Przychodnia została powiększona i zmodernizowana, przybyła apteka, pokój dla chorych, dodatkowe biuro i sprzęt. Dzięki wprowadzeniu nowego systemu ubezpieczeń zdrowotnych w regionach wiejskich, przybywa pacjentów.
Li Chunyan jest "duchowym filarem swych pacjentów". Średnio konsultuje 10 pacjentów dziennie.
Od lat 1950 do późnych lat 1980 większość mieszkańców wsi posiadała „bosonogiego lekarza”.
W tym czasie było niewielu pracowników medycznych. Jedynym sposobem było wyszkolenie pewnej liczby lekarzy, którzy niewiele wiedzieli o medycynie. Bez systematycznych badań lekarskich leczyli tylko łagodne choroby i nie otrzymywali za to stałej zapłaty.
Li Chunyan jest jedną z ostatnich „bosonogich lekarzy”. W 2004 roku została uznana za "Osobę roku" i "jedną z dziesięciu największych osobistości Chin" wybraną przez chińską TV (CCTV) w 2005 roku.
Komentarze