- Dzieci, czy umyłyście już ząbki i buzie?
- Taaaak!
- To opowiem wam bajkę.
- Hullllla!
- Otóż dawno, dawno temu, za siedmioma górami i siedmioma lasami było sobie Państwo Prawa. W państwie rządy sprawowały smoki…
- Smoki? W państwie plawa nie moze być smoków!
- No właśnie drogie dzieci. Wszystkim tak się wydawało, że tak być powinno. Ale tak nie było. Do stania na straży prawa został powołany cech prawników. Byli poddani przysiędze na wierność Państwu, Narodowi i Prawu. Oni mieli strzec aby w państwie nie wylęgły się smoki. Ale z biegiem czasu doszli do wniosku, że bez nich nic się nie może odbyć. Sprzeniewierzyli się swojej przysiędze. Zauważyli przy tym, że po tej decyzji zaczęli się zamieniać w smoki….
- Uuuuuuuu! Stlasne!
- To była taka dziwna, straszna zmiana. Bo mieszkańcy tego państwa nie będący prawnikami nie wiedzieli tego. Natomiast ci prawnicy, którzy zdradzili przysięgę widzieli innych prawników, którzy stopniowo zamieniali się w smoki. Smoki łączy się ze sobą. Strzegły swojej tajemnicy jak oczka w głowie. Smoki zazdrośnie strzegły dostępu do swego cechu. Ima bardziej zamieniały się w smoki tym bardziej stawały się podłe. Pisały złe prawa, zagmatwane i sprzeczne ze sobą. Same tylko wiedziały co w prawie piszczy. Same nie przestrzegały prawa. Lud w państwie był zastraszany i wyprowadzany w pole. Smoki miały z tego jakąś złą radość. Same opływały w dostatek, zaczynały im rosnąć dodatkowe głowy i potrafiły zionąć ognie w swoich przeciwników spalając ich na popiół…
- Aaaaaaaaaa, Baldzo stlasne!
- Tak, smoki były przy tym oczytane, uczone. Miały bardzo dużą wiedzę i wydawało im się, że pozjadały wszystkie rozumy. Miały oczywiście wiedzę o Smoku Wawelskim, którego podstępem załatwił szewczyk Dratewka. Dlatego smoki panicznie bały się owieczek, a już szczególnie tych, które wyglądały jakoś tak sztucznie. Z tym Wawelskim Smokiem to w ogóle inna, dziwna historia. Podobno wcale nie było żadnego smoka a baśń o nim wymyślił jakiś mieszkaniec wawelskiego grodu uciemiężony przez krakowskich radnych (było jeszcze dużo, dużo wcześniej niż powstało Państwo Prawa). Może nie mógł wprost napisać prawdy z obawy o ich zemstę wiec ukrył ich pod symbolem smoka. A i tak ludzie wiedzieli o kogo chodzi i śmieli się z jego pomysłowości. Gdyby to był prawdziwy smok to zjadałby wszystkie istoty. A on gustował tylko w dziewicach…
- Plosę pana a kto to były dziewice?
- Takie dziewczynki jak twoja młodsza siostra…
- Aha, to ja casami chciałbym być takim smokiem…
- Jasiu, nieładnie tak. Tak jak powiedziałem smoki panicznie bały się, że mogą się pojawić następcy szewczyka Dratewki. Każdego podejrzanego o to, że coś majstruje ze sztuczną owcą będącą podstępem na nich obsikiwały swoim niezwykle śmierdzącym moczem…
- Fuj, fuj! Baldzo bzydko!
- W wyniku tego ludzie unikali kontaktu z takimi następcami szewczyka. A jeżeli już się kontaktowali to musieli zatykać nos szczypcami do bielizny. Smoki były tak mściwe. Były wręcz chore z nienawiści. Ale skrzętnie to ukrywały wmawiając wszystkim, że to szewczykowie są pełni do nich nienawiści. W wyniku tego szewczykom wiodło się źle. Gorzej niż ludowi, któremu czasami smoki pozwalał na jakiś dzień oddechu od swojego nieprzyjemnego zapachu z pyska. Smoki zaś chodziły dumne jak pawie, gdy im się udało kogoś obsikać. Smoki były pewne, że przywidziały wszystko i nic już tego nie zmienia do końca świata i jeden dzień dłużej. I to już koniec tej bajki drogie dzieci.
- A molał? My chcemy molału!
- Morału nie będzie. Bo to bajka polityczna…
- Prose pana, a co to znacy politycna?
- Jeżeli coś jest oznaczone przez smoki, że jest to „sprawa polityczna” to znaczy, ze smoki mają rację i nikt inny. Jeżeli ktoś myśli inaczej to znaczy, że jest następcą szewczyka Dratewki. Ale zamiast morału zapytam was drogie dzieci. Kim chciałybyście być w tej bajce?
- Smokami! Smokami! Smokami.
Inne tematy w dziale Polityka
