To po prostu zatyka.
Zaprasza się gościa wielokrotnie na wesele, ten ostentacyjnie odmawia. Buta.
Gdy wyczuje, że może coś ugrać dla siebie na weselu, że może uda mu się uwieść pannę młodą, przyjeżdża i od progu oskarża starostę weselnego. Chamstwo.
A na koniec po tym wszystkim chce jeszcze się spotkać osobiście ze starostą weselnym, aby zrobić sobie słodką słit focię z nim, jak gdyby nigdy nic, z przyklejonym swoim „szczerym uśmiechem”. (Brak cenzuralnych słów).
Gdy wyjedzie już domu weselnego będzie opowiadał, że mu nie smakowało, że zatęchła atmosfera, że niedobre krzesło, że góralska muzyka, że to, że tamto.
Wystarczy. Panu już podziękujemy.
---
Pozbawiony medialnego wsparcia jest takim, jakim jest naprawdę. Małym chłopcem, który za wszelką cenę chciałby być Pelem. Nie został. I nigdy nim nie będzie. Będzie tylko podawał piłki wybitnym graczom. Czasami jakiś gwiazdor poklepie go po plecach i powie: „gute Arbeit”. Czasami kamera go uchwyci, padnie na niego refleks odbity od gwiazd. Smutna prawda.
Ale ma swoją małą, życiową rekompensatę, taką złośliwą schadenfreude.
Jest berlińczykiem.
