Nieodpowiedzialne wiatry profesora Artymowicza

W swoim referacie „Bajka o brzozie-patyczku i niezłomnym skrzydle” Pan profesor Artymowicz zajął się m.in. kwestią wytrzymałości brzozy smoleńskiej i udowadnianiem, że brzoza ta bezwględnie musiała zostać uszkodzona skrzydłem samolotu. W tekście profesora znajduje się naprawdę interesujące stwierdzenie, a mianowicie :

„zlamanie pnia przez wiatr lub wir od samolotu jest absolutnie wykluczone: nie polamane galazki, a zlamany nieslychanie odporny pien.”

Ciekawy jestem, czy Pan profesor zdaje sobie sprawę, że :

zwykła gałązka mimo swojego nikłego przekroju, posiada równie nikłą powierzchnię na którą działa wiatr lub wir od samolotu *
pojedyncza gałązka ma dużą możliwość odkształcania się i zmiany swojego ułożenia podczas wichury, zmieniając kąt i powierzchnie oddziaływania na nią wiatru

Oczywiście to nie sprawia że wiatr nie może jej uszkodzić, ale takie ryzyko jest często mniejsze niż w przypadku:

gałęzi, która musi przenieść obciążenie nie tylko od parcia wiatru na swoją powierzchnię, ale także obciążenie od wiatru przenoszone na nią przez gałązki
gałęzi mającej dużo mniejsze możliwości odkształcania się i zmiany swojego położenia

Wreszcie przechodzimy do "niesłychanie odpornego pnia," który niestety musi przenieść obciążenie wiatru od wszystkich gałęzi i gałązek.

A oto przykładowa brzoza, w której nieodpowiedzialny wiatr złamał „niesłychanie odporny pień” pozostawiając w spokoju gałązki **:

I tak podczas wichur łamane są i gałązki i gałęzie i nawet drzewa, a wichura nie patrzy że powinna najpierw połamać wszystkie gałazki, a dopiero na końcu „nieslychanie odporny pien”.

Być może - cytując innego profesora (Niesiołowskiego) - większość wiatrów „nie dorosła do swojej funkcji”?

I jeszcze jedna ciekawostka od profesora:

„Przy dzialaniu powietrza trwajacym mniej niz sekunde (jak np. w fali uderzeniowej od meteorytu tunguska, lub po wybuchu jadrowym) jest dokladnie odwrotnie; galezie sa wszystkie oderwane, zostaja sterczace pionowo w ziemi, odporne na wybuchy kiloton TNT pnie.”

Ciekawy jestem, czy profesor aby na pewno miał na myśli te pancerne pnie z tajgi tunguskiej:

„W 1927 r., na kilkanaście lat po eksplozji, pionier badań nad zagadką tunguską, dr Leonid Kulik, pisał: „Z naszego punktu obserwacyjnego nie sposób dostrzec w tym lesie żadnych znaków życia. Wszystko zostało powalone i spalone… To przerażające, wiedzieć jak olbrzymie drzewa o średnicy metra połamały się jak cieniuteńkie trzciny, a ich korony zostały oderwane i odrzucone wiele metrów dalej, na południe”. ***