Admirowana Administracjo! Apelacja

Admirowana Administracjo,

absolutny autorytecie artystyczny,

akuszerko artyzmu,

ambasadorze autentyzmu,

azylu ambitnych autorów,

akwenie altruizmu,

aniele archetypiczny!

Analizujesz aktywność autonomicznych autorów. Alarmowana, aplikujesz automatycznie arbitralne akcje - akceptacja albo areszt; aplauz albo alienacja; anatema. Altruistycznie amnestionujesz aresztantów. Angażujesz animusz, atakując agresję albo arogancję, amputując amoralne absurdy.

Ale...

Autentycznie, Administracjo? Azaliż?

Absolutyzm antagonizuje audytorium, atrofia autokrytycyzmu  alarmuje, arogancja alienuje, alogiczność aktywizuje antypatię.

Artykułuj argumenty, Administracjo!

Apelujemy!

Adios, Amigos

Adorujący Administrację autorzy

 

Są tu Wielcy na Salonie -

Żal, gdy nas żegnają.

Są maluczcy też w ogonie

Oj, kiepsko się mają...

 

Kiedy Salon nasz w żałobie

Z ocząt łzy ociera,

Admin w tejże smutnej dobie

Do d. się dobiera.

 

Gdyż nie każdy wszak wybrańcem

By żegnać Wielkiego;

Trzeba spętać więc kagańcem

Gęby nie ten tego...

 

Ach, jak dobrze mieć, Admini,

W Was opiekę ciągłą

Kogoś, kto wciąż dobro czyni,

Światło niesie głąbom.

 

Gdy błądzimy niczym dzieci

Co to gust, nie znając,

Cenzor słońcem jasnym świeci

Za nas wybierając.

 

Po co wszak podnosić larum

Niepotrzebna spluwa

Arbiter elegantiarum

Zawsze przecież czuwa.

 

On ustali, co jest żartem,

A co inwektywą,

On wie, co jest diabła warte,

Co solą prawdziwą.

 

Z serca zatem dziękujemy

Za Wasze wysiłki.

Jeśli bardziej podpadniemy ,

Ściągnijcie posiłki!

 

Wiem, wiem... utwór to kiepawy,

Próżne me zadęcie.

Ale w końcu nie ma sprawy -

Czekam na zwinięcie!

:)