Stalin – krwawy geniusz ?

Mało co budzi takie kontrowersje w naszej biesiadzie jak sprawa stosunku Rosjan do Stalina.  Ersh Piterskij podesłał mi linka do ciekawej biografii:

http://dic.academic.ru/dic.nsf/ruwiki/7920

Pisze do mnie:

"Почитайте биографию православного святителя Луки (Войно-Ясенецкого)".

Przeczytałem. Poszperałem w sieci i znalazłem sporo polskich linków poświęconych Walentemu Wojno – Jasienieckiemu, żyjącemu w latach 1877–1961) i zwanemu Świętym Łukaszem Wyznawcą.

To jeden z wielkich chirurgów rosyjskich, będący jednocześnie biskupem Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej , która go w sierpniu 2000 roku kanonizowała.

Ciekawy to był człowiek, a i czas w którym przyszło mu  żyć, nie sposób nazwać nudnym. Urodzony na Krymie w katolickiej rodzinie, w Kijowie spędził dzieciństwo, ukończył gimnazjum i szkołę plastyczną. Nie może się zdecydować czy chce być artystą, czy zająć się tym co jest pożyteczne dla cierpiących ludzi . To drugie przeważa, w 1903 roku kończy  studia medyczne, służy jako lekarz w czasie  wojny japońsko-rosyjskiej, następnie łączy  pracę   w szpitalu z pracą naukową m.in. broni wysoko ocenioną pracę doktorską. W 1919 umiera jego żona pozostawiając go z czwórką dzieci. Zwraca się ku cerkwi, bierze udział w posiedzeniach bractwa cerkiewnego. W 1921 roku ten naukowiec (pełni funkcję kierownika katedry chirurgii uniwersytetu w Taszkiencie) zostaje wyświęcony na diakona. Dwa lata później zostaje mnichem (stąd nowe imię- Łukasz), łącząc to w dalszym ciągu  z pracą chirurga i prowadzeniem wykładów. Awans na stanowisko biskupa Turkiestanu jest przyczyną pierwszego, ale nie ostatniego aresztowania. Odtąd pobyty w wiezieniu i na zesłaniu (łącznie 12 lat) przeplatają się z krótkimi okresami wolności, w czasie których wykłada i prowadzi badania naukowe. Nieprzerwanie natomiast leczy i prowadzi działalność duszpasterską.

Dlaczego Ersh chciał za moim pośrednictwem  tą biografią zainteresować polskich oponentów? Bo przecież jak do tej pory jest to opowieść, która mogłaby się bez trudu znaleźć w notatniku każdego agitatora  antykomunisty. A oto i odpowiedź:

Wybucha wojna z Niemcami. Władyka Łukasz zostaje skierowany do pracy w punkcie ewakuacyjnym w Krasnojarsku. Przypomniano sobie o jego rozprawie poświęconej chirurgii ropnej – zostaje powołany na stanowisko chirurga konsultanta w przyfrontowym Tambowie, gdzie nadzoruje 150 szpitali. Cerkiew powołuje go natomiast na arcybiskupa tegoż Tambowa.

A teraz najciekawsze - następuje zwrot akcji o 180 stopni:

W 1945 roku zostaje przez cerkiew uhonorowany prawem noszenia brylantowego krzyża na kłobuku, a przez komunistyczne władze medalem „Za wybitny trud w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”. Nie dość na tym- w lutym następnego roku zostaje laureatem stalinowskiej nagrody pierwszego stopnia za nowe opracowanie metod chirurgicznego leczenia chorób ropnych i ran.

W 1953 roku umiera Stalin, żegnany przez arcybiskupa słowami:

"Stalin zachował Rosję. Całemu światu pokazał co znaczy Rosja, a więc jako prawosławny chrześcijanin i rosyjski patriota, kłaniam się nisko Stalinowi."

"Сталин сохранил Россию. Он показал, что значит Россия для всего остального мира, и поэтому я как православный христианин и русский патриот низко кланяюсь Сталину."

Zdaniem Ersha polscy uczestnicy dyskusji widzą wszystko w czarno-białych kolorach, operują schematami i szablonami. Uważa , że przybliżenie postaci святителя Луки, nie mieszczącej się w naszych utartych pojęciach, przyczyni się lepiej do zrozumienia przez nas stosunku Rosjan do Stalina, do tego co nazywamy stalinizmem, oraz do postaw nie zgadzających się z nami dyskutantów, określanych często mianem stalinistów. 

No to jedziemy……

Nemo49

P.S.  W temacie Józefa Dżugaszwili polecam książkę Edwarda Radzinskiego "Stalin" . Myślałem, że wiem o tyranie dużo, jednak książka wbrem pozorom Rosjanina, nie Polaka, mającego dostęp do archiwum Prezydenta Rosji w wielu miejscach mnie zaskoczyła. Pozytywnie. Zachęcam.  Witek