ANNA GERMAN – 75-ta rocznica urodzin.
Anna Wiktoria German przyszła na świat 14 lutego 1936 roku w mieście Urgencz w Republice Uzbeckiej ZSRR w rodzinie wykładowcy języka niemieckiego i księgowego. Jej mama – Irma Martens urodziła się we wiosce Wielkoksiążęce na Kubaniu. Jej ojciec Eugeniusz German w Łodzi w 1910 roku. W 1937 roku ojciec Anny został aresztowany i w 1938 Eugeniusza Germana rozstrzelano.
Do szkoły Anna zaczęła uczęszczac w 1943 roku w osiedlu Orłówka w Kirgizkiej SRR. W 19044 roku rodzina przeniosła się do miasta Dżambuł w Kazachskiej SRR, gdzie oni mieszkali do 1946 roku.
W 1946 roku Irma Martens otrzymała pozwolenie na powrót do Polski. A w 1942 roku w Orłówce Irma Martens poznała Polaka Hermana Bernera i w tymże roku oni się pobrali. Herman Berner walczył w szeregach Wojska Polskiego i wojny nie powrócił. W Polsce zamieszkali najpierw w Szczecinie, potem w Nowej Rudzie, a od 1949 roku w zakotwiczyli się we Wrocławiu. W latach 1952-55 Anna uczyła się w Liceum Ogólnokształcącym im. Bolesława Krzywoustego, jednocześnie pracując.
W 1955 roku Anna German została studentką wydziału geologii Uniwersytetu Wrocławskiego i została magistrem geologii w 1961 roku. W okresie swoich studiów rozpoczęła współprace z teatrem studenckim „Kalambur”, a już w 1960 r występowała we wrocławskiej telewizji. Także uczestniczyła w popularnej wówczas w TVP audycji „Podwieczorek przy mikrofonie”, gdzie śpiewała polskie i zagraniczne szlagiery nie tylko polskie, ale również włoskie, hiszpańskie i angielskie.
W 1962 roku w Warszawie Anna German zdała egzamin przed Państwową Komisją Kwalifikacyjną dla artystów estrady. Pozwoliło to jej zająć się studiami wokalistyki u prof. Proszowskiej, która była jednym z lepszych pedagogów, wysoko cenionym w środowisku muzycznym Polski. Po tych studiach Anna otrzymała stypendium Ministerstwa Kultury i Sztuki i pojechała na dwumiesięczny staż artystyczny do Rzymu.
Prawdziwy, fenomenalny sukces odniosła Anna German w 1964 roku w Sopocie za swoją piosenkę „Tańczące Eurydyki”. Transmisja koncertu odbywała się bezpośrednio do różnych krajów, lecz szczególnie od razu została zapamiętana w ZSRR już na zawsze. Już jesienią tegoż roku w studio „Melodia” Anna German nagrała płytę z czterema swoimi piosenkami po polsku i po włosku.
W następnych latach Anna German uczestniczyła w wielu polskich i zagranicznych festiwalach piosenkarskich, nagrywała swoje albumy, występowała na całym świecie ( Wlk. Brytania, Francja, ZSRR, NRF, USA i inne).
Jesienią 1966 roku Anna German podpisała trzyletni kontrakt z włoską firmą fonograficzną CDI. 27 sierpnia 1967 roku po koncercie w Forli we Włoszech Anna uczestniczyła w okropnym wypadku samochodowym (kierowca zasnął za kierownicą). Przez 12 dób leżała bez świadomości i do polski wróciła dopiero po trzech miesiącach, zakuta w gips od głowy do pięt.
W latach rehabilitacji Anna German pisze książkę „Wróć do Sorrento?” i tworzy muzykę do wierszy Aliny Nowak.
Do swoich występów powróciła w 1970 roku. Telewizja Polska wyprodukowała film „Powrót Eurydyki” (reż. Mariusz Walter) i film muzyczny „Szczęśliwe Wyspy” (reż. Jan Łackowski). Anna także występowała w epizodycznej roli w filmie A. Wajdy „Pejzaż po bitwie”.
Potem znowu koncerty po całym świecie, studia fonograficzne i płyty, występy w telewizjach i udział we wielu festiwalach piosenkarskich…. Publiczność wszędzie przyjmowała ją z zachwytem.
W 1972 roku Anna German zawarła związek małżeński ze Zbigniewem Tucholskim i w 1975 r urodziła syna. Te dwa wydarzenia uważała za najważniejsze w swoim życiu.
Ostatnimi jej występami było tournee po różnych miastach Australii jesienią 1980 roku.
Po powrocie do Polski poznała straszną diagnozę dotyczącą jej choroby – lekarze orzekli: rak.
Operacje dawały tylko czasową ulgę w tej chorobie. Odeszła nocą z 25 na 26 sierpnia. I miała zaledwie 46 lat.
Jej piosenki żyją nadal w naszych sercach i podbijająkolejne pokolenia wdzięcznych słuchaczy.Teraz tak już nikt nie śpiewa. W modzie są inne rytmy, inne aranżacje, inne teksty…
Głos Anny German rozbrzmiewa głownie w programach typu retro.Lecz człowiek, który choć raz usłyszał jakby porcelanowy głos Anny German, nigdy już jej nie zapomni.
Gdy przygotowałam materiały do tego tekstu, przejrzałam mnóstwo video filmów z piosenkami Anny German. Czytałam wyznania miłosna pod jej adresem i zachwyty pod nimi. I najbardziej mnie wzruszył komentarz z jednym rosyjskim słowem: «Родная!»= rodzona, bliska.
Lecz Anna German uważała się za polską piosenkarkę i była nią! Proponowano jej, aby osiedliła się w Moskwie. Pewnie podczas wielokrotnych tournee w Zachodniej Europie proponowano jej także zostać i tam. Występowała na całym świecie już od pierwszej połowy lat 60-tych. Została jednak w Polsce i nie tylko dlatego, że miała męża Polaka.Anna German bardzo kochała Polskę i była prawdziwą Polką!
Ulitka
Tekst przygotowano na bazie książki:
Iliczew I.M. „Anna German: Świeć, świeć,moja gwiazdo…” – Мoskwa,Eskimo 2010. 240 stron.
Анне Герман – 75 лет со дня рождения
Анна Виктория Герман появилась на свет 14 февраля 1936 года в городе Ургенч Узбекской ССР в семье преподавателя немецкого языка и бухгалтера. Её мама - Ирма Мартенс, родилась в 1909 году в селе Великокняжеское на Кубани, отец – Ойген Герман – в Польше в 1910 году. В 1937 году отца Анны Герман арестовали, и в 1938 году Ойген Герман был расстрелян.
В школу Анна пошла в 1943 году в поселке Орловка Киргизской ССР. В 1944 году семья переехала в город Джамбул Казахской ССР, где они и прожили до 1946 года.
В 1946 году Ирма Мартенс получила разрешение на переезд в Польшу. В 1942 году в Орловке Ирма Мартенс познакомилась с поляком Германом Бернером, и они поженились в том же году. Герман Бернер воевал в рядах Войско Польского и не вернулся с войны. В Польше сначала они жили в Щечине, Нова-Руде, а с 1949 года обосновались во Вроцлаве.
Анна с 1952 по 1955 гг. училась в общеобразовательном лицее имени Болеслава Кривоустого, совмещая учебу с работой.
В 1955 году Анна Герман поступила на геологический факультет Вроцлавского университета и успешно окончила его в 1961 году. В годы учебы Анна сотрудничала со студенческим театром «Каламбур», в 1960 году снималась на Вроцлавском телевидении. А также участвовала в популярной польской программе «Вечера у микрофона», где исполняла польские и зарубежные шлягеры на польском, итальянском, испанском и английском языках.
В 1962 году в Варшаве Анна Герман сдала экзамен перед государственной квалификационной комиссией для артистов эстрады. Это позволило ей заниматься вокалом у профессора Прошовской, которая была лучшим педагогом, и высоко ценилась в музыкальной среде Польши. После этого Анна по стипендии Министерства культуры и искусства стажировалась два месяца в Риме.
Настоящий, феноменальный успех Анне Герман пришел в 1964 году в Сопоте с песней «Танцующие Эвридики». Трансляции концерта велись в разные страны, но именно в СССР ее запомнили сразу и навсегда. Уже осенью этого года в студии грамзаписи «Мелодия» Анна Герман записала пластинку с четырьмя песнями на польском и итальянском языках.
В последующие годы Анна Герман участвовала в польских и международных песенных конкурсах, записывала альбомы, много гастролировала по всему миру (Великобритания, Франция, СССР, Западная Германия, США и т.д.).
Осенью 1966 года Анна Герман подписала трехлетний контракт с итальянской звукозаписывающей фирмойCDI. 27 августа 1967 года после концерта в городе Форли (Италия) Анна Герман попала в страшную автокатастрофу (водитель уснул за рулем). 12 суток она была без сознания, и вернулась в Польшу через три месяца, закованная в гипс от головы до пят.
В годы реабилитации Анна Герман пишет книгу «Вернись в Сорренто?», сочиняет музыку на стихи Алины Новак.
К выступлениям Анна Герман вернулась в 1970 году.
Польское телевидение выпустило два фильма – «Возвращение Эвредики» (реж. Мариуш Вальтер) и музыкальный «Счастливые острова» (реж. Ян Лацковский). Анна Герман также снялась в эпизодической роли в фильме А. Вайды «Пейзаж после битвы».
Далее снова концерты по всему миру, записи пластинок, телевизионных передач, участие в многочисленных песенных конкурсах… Публика везде и всегда принимала её восторженно.
В 1972 году Анна Герман вышла замуж за Збигнева Тухольского, и 1975 году родила сына. Эти два события она считала самыми главными в своей жизни.
Последними её гастролями стал тур по городам Австралии осенью 1980 года.
По возвращению в Польшу она узнала страшный диагноз – у неё обнаружили рак. Операции приносили только временное облегчение. Её не стало в ночь с 25 на 26 августа.
Анне Герман было всего 46 лет.
Её песни продолжают жить в наших сердцах и покорять следующие поколения благодарных слушателей. Да, так теперь не поют. В моде другие ритмы, другие аранжировки, другие тексты… Голос Анны Герман, в основном, звучит в ретро-программах. Но человек, хоть раз услышавший хрустальный голос Анны Герман, никогда уже её не забудет.
Когда готовила материалы к данному тексту, я пересмотрела множество видео с песнями Анны Герман. Читала признания в любви и восхищения под ними. И больше всего меня тронул коммент с единственным словом – «Родная». Да, для миллионов слушателей постсоветского пространства она – «Родная»!
Но Анна Герман считала себя польской певицей и была ею! Её приглашали жить в Москву. Наверняка, во время многочисленных туров на Западе предлагали остаться там. Она гастролировала по всему миру еще с первой половины 60-х годов, поэтому, думаю, дело не в муже-поляке. Анна Герман очень любила Польшу и была настоящей полькой!
Ulitka
При подготовке текста использованы материалы из книги:
Ильичев И.М. Анна Герман: Гори, гори, моя звезда…/Иван Ильичев. – М.: Эксмо, 2010. – 240с.: ил. – (Лучшие биографии).
