Napisałem właśnie, przed godziną, lub ćwierć wieku temu, utwór artystyczny – krzywdzący ojców skostnienia, oraz naruszający zmowę hierarchiczną zaćmionych figurantów, którzy, zamiast postawić do końca na inwencję mistrzów, postawili do końca na miliony pajaców demokratycznych, pokręcanych z centrali przez sznurek autorytarny, czyniący cuda. Napisałem właśnie utwór – na krótszą metę krzywdzący Polaków, ale na dłuższą metę ratujący ich od zguby niechybnej. Taka energia elegancji, choć w nie nazbyt eleganckich okolicznościach;
Zaintrygowanych powyższym utworem zapraszam na łamy książki pt. "CUKROWANIE GWINTU" - http://biculewicz.blog.com/
Inne tematy w dziale Polityka
