Zmiany

PO powoli się przeobraża. Donald Tusk zaskakuje wszystkich. Od jakiegoś czasu ucieka do przodu. Począwszy od afery stoczniowej - tak na prawdę wtedy zaczęły się kłopoty PO - a kończąc na przesłuchaniach w aferze hazardowej. Ale po kolei.

Wielu sympatyków PO spodziewało się, że Tusk będzie kandydował ale te marzenia przecięła w końcu afera hazardowa. Tusk planując ratowanie swej kandydatury jak maczetą wyciął 6 najbliższych współpracowników. Opinia publiczna była zaskoczona. Zapowiadał wycięcie ministra Grada - ale ten się ostał jakimś dziwnym cudem. Na ten temat media milczą i nie drążyły sprawy dalej.

Tusk zaczął grać pokerowo. Zrozumiał, że jak zrzecze się premierostwa aby nie być posądzanym o wspieranie swej kandydatury z pieniędzy podatników to będzie to zagranie ryzykowne bo wiele rzeczy ukrytych jest w worku z nazwą afery i niekoniecznie musi wygrać, a może stracić władzę w PO na rzecz Schetyny, który jako premier miałby więszy mandat niż dziś do rozliczania winnych ewentualnej klęski. Tusk postanowił uciec do przodu pozostawiając już drugą sprawę bez rzetelnej odpowiedzi.

Zrzekając się walki o fotel prezydenta Tusk wymyślił, że jednak umocni swą władzę w PO. Pozbył się Schetyny, który jednak dalej układa listy wyborcze i wyjaśnił to zręczną metaforą odpokutowania. Zaznczam jednak, że nie wiemy co tak na prawdę przeskrobał Schetyna. Widocznie jest to większy grzech niz zaniedbania Tuska. Schetyna po pierwszym szoku po dymisji zdecydował grać dla siebie. Objazdy jakie zaczął w terenie w styczniu miały mu dać rozeznanie w terenie. Widocznie dalej jest dość silny.

Dziś wiemy, że wszystko rozegra się na majowym zjeździe partii. Na dziś możemy mówić o trzech frakcjach w PO: schetynowcy, zwolennicy Tuska i skrzydło konserwatywne. Bardzo ważną postacią jest także Palikot, który na razie rozgrywa wokół siebie dwie najważniejsze frakcje. Jego pieniądze i poparcie mogą zdecydować o kandydaturze do kierownictwa PO a także o tym, kto będzie kandydatem na prezydenta z ramienia PO.

Ciekawym pozostaje zagadnienie, w jakiej sytuacji Tusk będzie musiał po raz trzeci uciec do przodu. Praktycznie niewidoczne reformy, kurczowe trzymanie się stołków przez PSL, i bardzo mała aktywność PiSu w opozycji zapowiadają, że Tusk może się czuć spokojny - ale moim zdaniem to wewnętrzne problemy PO, która przeżywa wyraźny regres i walka o władzę w tej partii spowodują początek przemodelowania sceny politycznej.