Jeszcze raz o nauczycielach

Zapytałem ostatnio znajomą co studiowała? A że jest ode mnie starsza o kilkanaście lat, to podroczyła się ze mną trochę. -A jak myślisz? Najgorszy kierunek na świecie! Zgaduj... -No powiedz. Najgorszy to może prawo :) -Nie tu bym dumna chodziła. -Kulturoznawstwo? -Z podniesionym czołem! -Historia? -No tu chyba bym się ciut bardziej męczyła niż na tym co skończyłam. -??? (Wymieniałem dalej, aż po kolejnym upewnieniu się, że nie chodzi o nauki społeczne w końcu dla pewności wypowiedziałem to słowo) - PEDAGOGIKA? -... (Na myśl od razu cisnęło się dlaczego akurat te studia są najgorsze? Że bachory, że przedszkole, szkoła? Nie wiem? Przemknęły mi szybko obrazy nauczyciela z koszem na głowie, pana od fizyki z podstawówki, pani od polskiego z pierwszej klasy liceum i inne, które mienią się raczej w czarnych barwach) Otóż wyjaśnienie padło mniej więcej takie, że nie chodzi tak bardzo o sam przedmiot ale o ludzi. Pod koniec lat 80' na jej studiach nie spotkała jednej, słownie jednej osoby, z którą mogła swobodnie pogadać o wszystkim a studia odbywała w mieście, gdzie od kilkudziesięciu lat konkurowały ze sobą dwa uniwersytety co prawda jeden katolicki ale zawsze to jest coś. Rówieśnicy według jej opisu mięli wszystko w dupie. Życie w PRL schyłkowym, totalny zwis jak to opisał w swej książce ostatniej Ziemkiewicz. Szaro buro i zima. A najstraszniejsze było to, że ci ludzie nie mięli w sobie pasji. Żadnej nawet najmniejszej!!! Kiedy łagodnie traktując tę rozmowę wziąć statystycznie na warsztat że co drugi nauczyciel nie ma żadnej pasji poza liczeniem kasy to jest masakra. Normalnie masakra. Ja w tej chwili nie wyobrażam sobie aby moje dzieci kiedyś miały spotkać takich nauczycieli. Oczywiście życie to zweryfikuje. Najgorzej to chyba mieć przyjaciół bez pasji. Jakichkolwiek. To chyba już lepiej ich nie mieć. Na dodatek dochodzi jeszcze do tego misja, jakim jest zawód nauczyciela lub raczej jakim powinien być. Bez tych dwóch rzeczy ani rusz choć to lepszy rydz niż nic. Kiedy rodzice opowiadali mi jak schodzili do szkoły to było tak, że jak nauczyciel szedł przez korytarz to uczniowie wstawali i mówili mu dzień dobry. Szacunek był nieporównywalnie większy niż jest teraz, szczególnie w gimnazjach. nie zwalam oczywiście całej winy na ludzi, którzy się zdecydowali na te studia i teraz odreagowują swą nieudolnością. Powodów jest kilka. Po pierwsze system komunistyczny sprowadził zawód nauczyciela do zawodu kopacza rowów. Po drugie po boomie lat 90 na nauk, po tym jak uczelnie wyrastają jak grzyby po deszczu i szybki znikają za pieniądze ale i też na studia dzienne bierze się wszystkich jak popadło, często z "łapanki". Po trzecie wynagrodzenie, które częściowo jest wynikiem pierwszego. Skutkiem tego było wyrównanie płacy hydraulika i nauczyciela. O traktowaniu już nawet nie muszę pisać. Proszę obejrzeć. Dopełnieniem tej i tak już prawie przelanej "goryczy łez" moim zdaniem było to , że rzecznik praw ucznia złożył jakiś czas temu zapytanie do bodajże RPO o to, czy zadawanie pracy domowej nie jest łamaniem praw ucznia.!?? Bez komentarza. ps zapraszam do wzięcia udziału w sondzie obok na temat pojedynku Sadurskiego i Paliwody