Każdy ma jakies demony, człowieczeństwo polega własnie na tym, że ma sie demony które zwalcza się wiarą.. Innym określeniem jest pamięć. Ja sobie nawet nie umiem wytłumaczyć, ile ze zdarzeń przeszłości pamiętam, tych sprzed 40 lat, a mam trudności z okresleniem, co się zdarzyło 5 lat temu. Tak to jest, człowiek pamięta swój gwiezdny czas, kiedy mógły przenosić góry, a nie pamięta szarego, zwykłego życia. A na takie jest skazany.
Ci, którzy wybrali niezwykłe życie zostali albo odkrywcami, albo zbrodniarzami.
Czy należy żałować że coś się nie wydarzyło? Nie ma na to leku, demony opanowują pamięć, stale się wraca do zdarzeń już dawno niebyłych. A w dodatku gdy spotka się kolegę który te zdarzenia też panięta, demony powracają ze zdwojoną siłą.
Człowiek ma taką własciwość że pamięta rzeczy ważne, ale konia z rzędem temu kto powie co w danej chwili zycia człowieka jest ważne? Mnie zdarzało się pamiętać piosenki i slowa które raz usłyszałem, a nie pamiętam tych które stale dawno temu nuciłem. To jest wręcz niepojętne, a w tej niepojętności trzeba sobie żtcie układać Trzeba żyć w zgodzie z demonali przesłości, z pamięcią, bo zawsze ważniejsze jest tu i teraz.
Dlatego POlszewia musi odejść.
Inne tematy w dziale Rozmaitości
