„Jeżeli Żyd z pomocą swego marksistowskiego credo podbije narody świata, jego panowanie będzie końcem ludzkości, a nasza planeta, bezludna jak przed milionami lat, będzie pędzić w eterze. Odwieczna natura bezwzględnie karze tych, którzy; łamią jej prawa. To daje mi przekonanie, że działam w imieniu Wszechmogącego Stwórcy.” -Adolf Hitler
„Muzułmanie zrozumieli, że są głównym celem ataków koalicji Żydów i krzyżowców[..] nasi muzułmańscy bracia wszędzie na całym świecie proszą was o pomoc . Proszą was żebyśmy razem wystąpili przeciwko ich wrogom, którzy są także waszymi wrogami - Żydom i Amerykanom – poprzez wyrządzenie im tylu szkód ile tylko będzie możliwe” – Osama bin Laden sierpień 1996.
Co łączy powyższe wypowiedzi, poza fanatyzmem, nienawiścią i walką z wyimaginowanym wrogiem, który w obydwu przypadkach przyjął postać Żyda?
Historia pokazuje, że zarówno obecnego terrorystę numer 1 na świecie, oraz Adolfa Hitlera, łączy bardzo wiele. Chociaż światopogląd Hitlera budował wizję świata opartego przede wszystkim na rasie nordyckiej, to za fasadą ideologii następowało bardzo pragmatyczne podejście do wojskowości.
Jak podają źródła ( w przypisach pod notką) na terenie byłej Jugosławii została uformowana jednostka SS złożona z muzułmanów. Niemcy napadły na Jugosławię 6 kwietnia 1941 roku bez wypowiedzenia wojny. 10 kwietnia za zgodą Berlina i Rzymu powstało Niezależne Państwo Chorwackie pod rządami ustaszów i ich poglavnika (przywódcy) Ante Pavelicia. Już 29 kwietnia na tych terenach powstał pierwszy obóz koncentracyjny. Muzułmanie zamieszkujący tamte tereny były dla Pavelica rasowo najprawdziwszymi Chorwatami, ponieważ po przejściu na islam 500 lat wcześniej, utrzymywali czystość rasy. Zatem Niemcy widzieli islamistów jako swoich sojuszników. Sympatia została odwzajemniona, 10 sierpnia 1941 Jugosłowiańska Organizacja Muzułmańska uznała istnienie państwa ustaszów. Jak układała się współpraca nazistowsko – islamska? W trakcie wojny Niemcy sporządzili specjalny raport o okrucieństwach muzułmańskich ustaszy. Sytuacja była o tyle nie na rękę Niemcom że obawiano się w konsekwencji przejścia apolitycznej i antykomunistycznej części ludności na stronę partyzantów, ponieważ muzułmanie zachowywali się jak rzeźnicy. Oto fragment raportu:
„W walce Serbów w żadnej mierze nie chodzi o bunt przeciwko państwu chorwackiemu, nie są to też żadni powstańcy ani komuniści, ale po prostu zaszczuci ludzie doprowadzeni do rozpaczy. W ramach zemsty za sprowokowane przez ustaszy powstanie w Krupie, której 6000 mieszkańców to w 60% Serbowie, a w 40 Muzułmanie – wszyscy Serbowie płci męskiej, począwszy mniej więcej od 14 roku życia, są dosłownie wyrzynani w pień. Muzułmanie w bośniackiej Krainie poczynają sobie o wiele okrutniej niż kiedyś Turcy”.
Muzułmanie dążąc do autonomii w listopadzie 1942 roku z ramienia muzułmańskiego komitetu ludowego, wysłali Hitlerowi memoriał, w którym skarżyli się że ustasze są „zbyt ustępliwi wobec Żydów”. Wzywali również do stworzenia armii bośniackich Muzułmanów pod naczelnym dowództwem Wehrmachtu. Po klęsce pod Stalingradem Niemcy skorzystali z tej oferty. Obok już istniejącej Dywizji SS „Prizn Eugen” powstać miała muzułmańska dywizja SS. W marcu 1943 roku rozpoczęła się rekrutacja do Dywizji SS „Handschar” nazywana od tureckiego określenia sztyletu. Pomocną dłoń wyciągnął również wielki mufti Jerozolimy, który nawoływał do przyłączenia się do formujących się oddziałów, oraz wygłaszał mowy których celem było nawoływanie do powstania muzułmanów w Afryce Północnej i w kaukaskich częściach Związku Radzieckiego, a także brytyjskich Indiach. W celu koordynacji działań propagandowych otwarto w Berlinie w 1942 roku Centralny Instytut Islamski. Do połowy kwietnia 1943 roku do nowej dywizji SS zgłosiło się 20 000- 25000 ochotników (ostatecznie siła bojowa wynosiła 6500ludzi).
Dla dowództwa SS Dywizja „Handschar” miała znaczenie nie tylko militarne, ale też propagandowe. Pierwszy raz zaistniał związek islamu i narodowego socjalizmu. Himmler dokładał starań aby dywizję tę prowadzić z Koranem. Nigdy nie zgodził się na podobne ustępstwa względem chrześcijan. Pogląd na zapatrywania Himmlera względem muzułmanów opisał wówczas inny generał Edmund Gleise-Horstenau:
„Himmler w całej rozciągłości zgodził się z moją nieśmiało wyrażoną opinią, że w dywizji Bośniaków, wypróbowaną politykę kulturalną SS uzupełnić powinni duchowni przywódcy muzułmańscy. Odrzuca on jednocześnie chrześcijaństwo, a to z uwagi na łagodność tej religii. Koniecznie należy pielęgnować w Bośniakach nadzieję na Raj Mahometa, gdyż wywołuje u nich kompleks bohatera”. W uzgodnieniu z wielkim muftim Himmler kazał zorganizować w jednostkach etaty dla imamów. Wyżywienie oddziałów odpowiadało standardom wojsk niemieckich, jednak z wyłączeniem alkoholu i wieprzowiny. Mundur został zislamizowany; żołnierze nosili tradycyjny fez z orłem Rzeszy i trupią główką – symbolem „Totenkopf”.
Kiedy w Bośni w 1943 roku ruszyła ofensywa partyzantów Tity, oddziały „Handschar” przebywały na terenie Francji. Dopiero pod koniec lutego 1944 roku dywizja znalazła się na Bałkanach, gdzie po wielkiej niemieckiej operacji „Kugelblitz” przeprowadzała czystki we wschodniej i środkowej Bośni.
Właściwie opowiadanie tej historii jest dla wielu czytelników tego bloga zbędne, ponieważ prawdopodobnie znane. Jednak Bałkany oraz niemiecko - muzułmańskie dywizje SS, stanowią fundament światopoglądowy współczesnych odłamów terrorystycznych islamu i wojny którą prowadzi z cywilizowanym światem
Alija Izetbegovic, późniejszy kat w wojnie bałkańskiej lat 90 tych, od 1941 roku jako szesnastolatek należał do organizacji Młodzi Muzułmanie. Organizacja została założona w 1928 roku w Egipcie. Po wojnie został uznany winnym nawoływania do przemocy i nienawiści na tle religijnym i skazany na 3 lata więzienia. Ideologiczna tożsamość, którą reprezentowało to ugrupowanie w czasie wojny przetrwała i jest do dzisiaj uznawana za zarodek całego terroryzmu islamskiego. Stowarzyszenia Braci Muzułmanów wyłoniło takie organizacje terrorystyczne jak Hamas w Palestynie czy Islamski Dżihad w Egipcie. Przywódca egipskich mudżahedinów Ajman Az-Zawahiri w latach 90 wysyłał bojowników na Bałkany a potem związał się z Bin Ladenem.
Bardzo ważne dla zrozumienia działalności politycznej Braci Muzułmanów jest przywołanie manifestu programowego tej organizacji, nazywanej później Islamską Deklaracją. Głównym punktem deklaracji jest „zasada islamskiego porządku, czyli jedność polityki i religii. Muzułmanin w ogóle nie istnieje jako niezależna jednostka”. Z drugiej strony jest zapowiedzią walki z innymi wspólnotami: „Nie może być pokoju ani współegzystencji między wiarą islamską a nieislamskimi wspólnotami i instytucjami politycznymi”. A cel jaki chce osiągnąć ta religia jest zdaniem twórców deklaracji oczywisty: „ruch muzułmański powinien i musi przejąć władzę, kiedy tylko będzie wystarczająco silny moralnie i liczbowo”.
Uważać wszystkie przedstawione powyżej fakty i treści za wypadkową działania całego świata islamu to oczywiście mocne nadużycie. Jednak pewna perwersyjna wręcz pobłażliwość całego świata zachodniego wobec islamu, jest również przesadna, tym bardziej jeśli jej echa roznoszą się wśród bardzo postępowych mediów w Europie piętnujących na przykład noszenie burek czy ograniczenie islamskiej emigracji.
„Jak dżihad przybył do Europy, wojownicy boga i tajne służby na Bałkanach” –Jurgen Elsasser W-wa 2007
Inne tematy w dziale Polityka
