W polskim tramwaju po niemiecku? W życiu!

            Z góry przepraszam, iż przy komentowaniu  sytuacji zgoła niewesołej, jaką jest pobicie kogoś za to, że rozmawiał w tramwaju ze znajomym w obcym języku, posłużę się fragmentem bardzo niegdyś popularnej piosenki Andrzeja Rosiewicza pt. „Najwięcej witaminy maja polskie dziewczyny”.

            Niemki czyste, oczywiste, dobre są na żonę,

            Miałbyś zawsze wysprzątane mieszkanie z balkonem,

            Lecz jak czułbyś się w tym domu czystym, oczywistym,

            Gdyby w kuchni ktoś przy dziecku mówił po niemiecku???

            Może menel, który zaatakował w warszawskim tramwaju profesora uniwersytetu przypomniał sobie te słowa, może nie znosi języka naszych zachodnich sąsiadów, bo miał z nim kłopoty w szkole, może kierował nim jakiś zadawniony resentyment, a może uznał, że taki czyn da się przedstawić w kategoriach patriotycznych?

           Nie chcę okrutnie żartować, staram się jedynie zrozumieć motywację kogoś, komu w stolicy sporej wielkości europejskiego kraju nie podoba się używanie obcego języka w publicznym miejscu. Jestem porażony i przerażony tą głupotą, która niechybnie posłuży do kolejnych oskarżeń Polaków o ksenofobię, nacjonalizm oraz szowinizm nader chętnie formułowanych przez część krajowych mediów z upodobaniem fałszywie oskarżających o takie postawy ogół rodaków i chętnie dorabiających ideologię do zwykłego chuligańskiego czynu.