Zastanawiam się nad procesem decyzyjnym związanym z przejęciem mediów publicznych w przedświątecznym tygodniu.Spróbuję go zanalizować jako proces decyzyjny. Zwykle gdy mam podejmować decyzje, to staram się wypracować kilka alternatywnych rozwiązań, aby po prostu mieć wybór. Więc do dzieła.
Na początek analiza preferencji. Obecna koalicja rządząca wybierała między trzema:
1. przejęcie mediów jest konieczne ze względu na znaczenie mediów dla realizacji polityki informacyjnej rządu. Pozostawienie ich w obecnym stanie zdominowania przez partyjny interes PiS w poważnym stopniu utrudnia politykę informacyjną rządu, w szczególności uderza w wizerunek premiera,
2. przejęcie mediów wynika z pokazania swojej skuteczności i sprawności w wywiązywaniu się z obietnic przedwyborczych.
3.koalicji zależy na odbudowywaniu społeczeństwa obywatelskiego, wprowadzenia do mediów publicznych standardów pluralizmu, kultury, merytorycznej debaty.
Wydaje się, że podejmowane działania wynikały z uznania za priorytetowe założenie nr 2. Sądzę, że w aktualnej sytuacji priorytet 3 jest realizowany na poziomie sposobu prowadzenia wiadomości i9.30. Dlaczego nie zdecydowano się na działania zmierzające w kierunku uprzedniego przedstawienia projektu nowej ustawy konsultowanej ze środowiskami społecznymi (dziennikarze, prawnicy, medioznawcy) i po uzyskaniu poparcia, przekonywania do niej prezydenta, miękko na niego naciskając przypominając mu, że sam był niezadowolony z polityki uprawianej w TVP przez ekipę Jacka Kurskiego.
Jeśli koalicji udało się pokonać PiS bez mediów publicznych (czytaj partyjnych), to realizacja priorytetu nr 1 mogła poczekać ustępując miejsca realizacji postulatu nr 3, co wzmacniałoby wiarygodność rządu w odbudowie państwa prawa i aktywności różnego rodzaju środowisk społecznych.
Decydując się na strategię oparctą o uchwałę sejmową uzasadniającą działania ministra Sienkiewicza, postawiono na skuteczność i szybki efekt.
Szanse. Wybrane działanie sprzyja realizacji priorytetu nr 2 i tym samym wzmacnia twardy elektorat KO, jednocześnie osłabiając priorytet nr 3. Szanse powodzenia zostają zmniejszone nie tylko koniecznością usankcjonowania zmian przez KRS. A w związku z tym jak wiemy pojawiają się protesty kierowane do KRS, aby ten nie dokonywał wpisów sankcjonujących zmiany kierownictwa. Do tego dochodzą protesty PiS w TVP i PAP. Szanse rozpoczęcia zmian na drodze ustawowej uznano za mniej rokujące i nieco dłuższe. Uznano zapewne, że prezydent nie protestujący przeciw sposobie funkcjonowania mediów PiSowskich nie będzie rzecznikiem zmian proponowanych przez koalicję, dlatego zdecydowano się na krok administracyjny, a zmiany ustawowe odsunięto na plan dalszy.
Na koniec konsekwencje. Działania przezydenta odmawiającegoprzyznania funduszy na TVP i protesty PiSowskich polityków utrudniają skierowanie działalności telewizji na społeczne tory. Zmiany personalne i zmiany w sposobie prowadzenia Wiadomości powinny rodzić poparcie społeczne dla działań ministra Sienkiewicza i jego ekipy. Jeśli zmiany osobowe zakończą się sukcesem w postaci wpisów w KRS, to rząd odniesie pierwszy sukces, który powinien wzmacniać działania w kierunku zmian ustawowych. Jeśli nie, to strategia ministra Sienkiewicza może się posypać.
Inne konsekwencje, to wzrastająca przepaść między koalicją i jej rządem, a prezydentem Dudą, bo choćby teraz po zawetowaniu ustawy okołobudżetowej posłowie koalicji będą musieli głosować nad ustawą przedstawioną przez prezydenta Dudę występującego w obronie tych grup zawodowych, które mają otrzymać podwyżki. Kolejną jest wzmocnienie PiS, które przedstawiając się po raz kolejny jako zagrożone działanianiami rządu, będzie zamiast ulegać rozsypce, zwierać szeregi, budować mit obrońców demokracji. Tylko czekać, aby na wzór miesięcznic smoleńskich każdego 13 dnia nadchodzących miesięcy organizowali masówki przeciw wprowadzeniu/ zniszczeniu ... itd.
Badania sondażowni powinny w najbliższym czasie pokazać jakie oceny Polacy wystawiają nowym Wiadomościom i czy popierają zmiany w mediach i sposobie ich wprowadzania.
