Lech Kaczyński, ani tym bardziej jego brat Jarosław, nie byli znani jako działacze „Solidarności”. Nie wchodzili do wąskiej, ani szerszej grupy znanych postaci „S”.
Zaskoczeniem kompletnym było, iż zasiadają przy Okrągłym Stole, a a także mianowanie przez Lecha Wałęsę Jarosława K. na szefa tygodnika „Solidarność”. Pisma o ogromnym nakładzie, które pod jego naczelnikowaniem zjeżdżało z nakładem, jak dzisiejsze elektroniczne media narodowe.
To ten sam schemat tępej indoktrynacji.
Bracia Kaczyńscy byli ciągnięci za uszy przez Wałęsę, który budował sobie zaplecze w opozycji do Mazowieckiego, Geremka.
Znamiennym przykładem jest, iż Wałęsa rezygnując z szefowania „Solidarności” na swojego delfina namaścił Lecha K., a ten wziął i przegrał z Marianem Krzaklewskim.
To tak jak dzisiaj Jarosław K. rzekłby do gawiedzi pisowskiej, odchodzę, macie tu mojego następcę Joachima Brudzińskiego, a ci odpowiedzieli, że nie potrzebują tej damy do towarzystwa prezesowi i wybraliby dajmy na to Mariusza Błaszczaka.
Wówczas takim mamrotem, jak Błaszczak, był Lech K., polityce zaś się poświęcił Jarosław, który bardzo długo nie miał szczególnych sukcesów, był li tylko mamrotem bliźniakiem. Dzisiaj ten ostatni się wyrobił, ale wystarczy poskrobać w jego retoryce. Płytki przekaz treści i formy. Brak szerokiego gestu.
Dlatego Kaczyński musi się uciekać do konfabulacji, dowartościować się. Tyle, ile on mówi o bracie, pośrednio więc o sobie, można usłyszeć od podobnych Narcyzów i celebrytów.
Prezes PiS nie wchodzi w spór, tylko w pomówienie. Nie stać go na debatę, bo ją przegrywa. Gdyby stanął do politycznej dyskusji, jak to odbywa się w dojrzałych demokracjach, dawno by zniknął z przestrzeni publicznej.
Acz tacy ksenofobi w każdej przestrzeni są obecni, a w polskiej niedorobionej i publice niedojrzałej, szczególnie rosną.
Zanadto więc nie dziwi mnie, że tacy ludzie, jak Kaczyński wywyższają się, ale z bratem Lechem przesadził, iż zarządzał „Solidarnością”. Są to opowieści, jakie snuje były kapciowy na dobranoc.
Inne tematy w dziale Polityka
