Jak uspołecznić straty polskiego sportu?

Czy zawsze tam, gdzie są pieniądze, musi iść lepiej? Czy prywatna własność jest gwarantem sukcesu? Wielu wolnorynkowych myślicieli niejednokrotnie nam mówi, że główna słabość naszego państwa to to, że brak u nas prawdziwej wolności gospodarczej. Że tylko rozkwit prywatnej działalności jest w stanie zapewnić nam dobrobyt. I za przykład pokazuje się tu niejednokrotne sukcesy ludzi, którzy robili oszałamiające kariery – od pucybuta do milionera... Tylko ile takich historii miało miejsce naprawdę? I czy całkowicie wolny rynek jest jedyną możliwą forma rynku, który może nam dać sukces?

I piszę to w momencie, gdy mecz pomiędzy drużyną z Wrocławia, a drużyną z Podgoricy jest nudny jak flaki z olejem i pomimo prywatnego właściciela, drużyna Mistrza Polski, nie potrafi nic sobą pokazać. Po raz kolejny zresztą, bo tak jest co roku. Piszę to w sytuacji, gdy znowu rozdziela się państwowe stanowiska aby ubić prywatne interesy. Pisze to w sytuacji, gdy wszyscy – jako społeczeństwo, musimy zaciskać pasa i walczyć z kryzysem, a prywatne przedsiębiorstwa po raz kolejny dostają środki na ratowanie się przed upadłością... Bo dały się wrobić w budowanie autostrad tak, że ich zleceniodawca nie zapłacił im za wykonanie pracy.

Ciekawe, że tu już ze świecą szukać krzykaczy, którzy tak zachwalają wolny rynek i samodzielne radzenie sobie z życiem. Bo co by doradzili tym poszkodowanym podwykonawcom polskich autostrad w tej sytuacji? Że mają się zwijać, bo rynek ich wyeliminował i mają się z tym teraz pogodzić? Zawsze lepiej powiedzieć, że to wina państwa, że w ogóle dopuściła... no właśnie. Gdzie tu wina państwa? Problem, tak właściwie, leży tylko pomiędzy prywatnymi podmiotami...

Jak to więc jest – wolny rynek jest ok, tylko do czasu, gdy wszystko idzie dobrze i można zgarniać kasę? Państwo i jego interwencjonizm jest ok dopiero wtedy, kiedy prywaciarzom trzeba pomóc?

Tylko jak państwo ma pomóc prywatnym podmiotom sportowym, które są folwarkami swoich właścicieli? Co ma zrobić państwo z takim właścicielem Polonii Warszawa, któremu klub się znudził? Co ma zrobić z innymi instytucjami, które mimo ogromnych środków, nie potrafią ruszyć ani kroku do przodu?

Tu się przecież już tak łatwo upublicznić strat nie da...