Witaj szkoło, żegnaj wypłato.

Jak pokazuje nam nie tylko kalendarz, ale przede wszystkim wystrój sklepów sieciowych, rok szkolny zbliża się coraz szybciej. Już za trochę ponad dwa tygodnie tysiące młodych Polek i Polaków znowu ruszy do swoich uczelni, aby odbierać wykształcenie. Albo przynajmniej próbować... Jak co roku, tak i teraz nie zabraknie ogromnych zakupów, które pozwolą uczestniczyć tym młodym pokoleniom, korzystać z edukacji – i tej publicznej, i tej prywatnej.

Po raz kolejny setki, albo i tysiące złotych zostaną wydane na zakup zeszytów, ołówków, długopisów, okładek itd. Znacznie większa kwota wydana i tak zostanie na... podręczniki. Podręczniki, które praktycznie co roku trzeba kupować nowe, bo przedsiębiorczy wydawcy co roku je aktualizują... O nowe obrazki, dodanie strony bibliografii, czy zmianę kolejności niektórych tematów. Aktualizują w sposób bzdurny, ale przede wszystkim – sprytny. Sprytny, bo nauczyciel musi dostosowywać swój program nauczania nie tylko do wymogów państwowych, ale i do materiałów dydaktycznych, jakimi niewątpliwie podręczniki są.

Co roku więc mamy do czynienia z „podręcznikowym problemem”. Bo ceny nowych wydań, jak i w ogóle podręczników w Polsce, do niskich nie należą. Zawsze więc pochłaniają dość znaczne części z budżetów domowych. A co dopiero, gdy dodać do kosztu zakupu materiałów dydaktycznych, koszty zakupu całej otoczki przyborów? Szczęście, jak takie zakupy trzeba dokonać tylko dla jednego dziecka. Pech – gdy pociech w wieku szkolnym ma się więcej... Kogo to jednak obchodzi, gdy interes się kręci?

Sam pamiętam jeszcze czasy, kiedy to podręcznik starczył nie tylko dla mnie,a le i dla młodszego brata. Czasem też mogłem używać czegoś po starszym rodzeństwie. Jednak z biegiem lat ilość „podręczników wielokrotnego użytku” zanikała. W nowych jednak treść niewiele różniła się od tamtych – była jedynie inaczej opakowana.

Na szczęście istnieją jednak jeszcze pewne programy pomocowe dla osób, które zakup podręczników finansowo przewyższa. Jest wsparcie od gmin i państwa. Rzecz jasna, dopóki takie osoby będą w ogóle istniały, to ta pomoc i tak będzie za mała. Dobrze jednak, że chociaż w ten sposób wykazuje się chociażby pozory prób rozwiązania tego problemu. Tylko czy nie lepiej byłoby uporządkować rynek podręczników i poddać materiały dydaktyczne odpowiedniej standaryzacji? Tak, aby nie było co roku konieczności kupowania za wygórowane ceny nowych wersji podręcznika sprzed roku?