Komunizm wymyślili jezuici na podstawie nauczania Jezusa o: rozdawaniu majątku ubogim, złu tkwiącym w pieniądzu, pracy na rzecz wspólnoty i innych podobnych oderwanych ideach. Nie jestem teologiem ani religioznawcą, może ktoś ze znawców poprze cytatami (z Biblii lub innych ksiąg katolicyzmu) te idee. Moim celem jest przypomnieć Wam o faktach historycznych, ich genezie i skutkach.
Jezuici założyli wśród Indian pierwsze państwa komunistyczne w Ameryce Płd i one dobrze prosperowały i opierały się najazdom Hiszpanów i Portugalczyków przez ponad 100 lat. Dopiero połączone armie Hiszpanii i Portugalii zdołały zlikwidować te państwa. Znane są one pod nazwą "redukcji misyjnych". Zorganizowane były wg wyobrażeń jezuitów na temat wspólnot pierwszych chrześcijan. Zasady organizacji redukcji jezuickich dały początek idei nazwanej "komunizmem" (patrz: Clovis Lugon, "Chrześcijańska komunistyczna Republika Guaranów 1610-1678"). Różne sekty komunistyczne próbowały organizować komuny (nie mylić z komunami starszego typu, np. wg reguły anababtystów) wzorem jezuitów także na terenie USA, ale okazało się, że komunizm może się udać tylko wśród plemion prymitywnych niezwiązanych ekonomicznie z rozwijającą się cywilizacją. Dopiero Marks i Engels spróbowali ożywić idee komunizmu, kiedy upływ czasu oddalił już ludzkość od rozumienia przyczyn, dlaczego komunizm nie może się udać. Kto nie znał dokładnych relacji z prób budowania komun w Ameryce Płn w XVII i XVIII w., temu trudno było zrozumieć, dlaczego to się nie może udać. Lenin i jego następcy musieli przekonać się w praktyce, dlaczego to jest niemożliwe. W końcu Stalin ogłosił, że rezygnuje z przekształcenia socjalizmu w komunizm - "praktyka pokazała, że tylko rozwinięty socjalizm może być ustrojem docelowym, a komunizm jest nieosiągalną utopią" (to nie był dosłowny cytat).
Idee komunizmu:
1. Majątki bogatych rozdać między ubogich.
2. Własność prywatna jest złem, wszystkie dobra powinny być wspólne, zaś prywatne użytkowanie powinno być ograniczone czasowo tylko do czasu faktycznego wykorzystywania (dobrami niewykorzystywanymi chwilowo dysponuje władca).
3. Pieniądz jest złem i należy zakazać jego używania.
4. Handel zagraniczny jest złem, wspólnota powinna być samowystarczalna - powinna wytwarzać wszystkie potrzebne dobra.
5. Praca powinna produkować dobra dla wspólnego użytku, wytwórca nie ma prawa pierwszeństwa do użytkowania dóbr wytworzonych przez siebie - pierwszeństwo ma potrzebujący (zwykle jest nim władca lub osoba wskazana przez władcę).
6. Każdy ma obowiązek pracować na rzecz wspólnoty z poświęceniem.
Lugon i inni udowodnili, że wszystkie te idee wywodzą się z pierwotnego chrześcijaństwa wspólnotowego (czyli komunistycznego). Ja tylko uogólnię to na całą lewicę. W moim przekonaniu jasno widać, że "lewicowość" jest synonimem "wspólnotowości". Prawicowość jest ideą wywyższenia człowieka ponad masy, tłum, motłoch... Człowiek jest istotą szlachetną i suwerenną, jest dumną indywidualnością (cecha charakterystyczna przeciętnego Amerykanina), wybijającą się ponad szarą pospolitość. Każdy człowiek jest wart więcej niż wspólnota, do której należy. Lewicowość jest ideą wywyższenia społeczności (i jej władców) ponad (innych) ludzi. Każdy człowiek powinien wyglądać "szaro" - chodzić w uniformie i posiadać taki sam żołądek jak inni. Błogosławieni są ubodzy w duchu i cisi. Lewicowość jest ideą chrześcijańską. Zresztą inne religie pod tym względem są podobne do chrześcijaństwa, dlatego każdy człowiek religijny jest z natury lewicowcem.
Niektórzy chrześcijanie potrafią uczciwie przyznać się do swojej lewicowości (komunistycznych sympatii), np. wyznawcy tzw. teologii wyzwolenia. W innych religiach, np. w islamie - strażnicy rewolucji, także istnieją nurty o jawnie komunistycznych poglądach. Jednak wielu religijnych nie chce się przyznać do swoich lewicowych poglądów. Dlaczego?
