ZNALEŻIONE W SIECI.
Trójnitrotoluen (TNT) i nitrogliceryna.
związki te, znane i stosowane od dawna, znajdują obecnie szerokie zastosowanie w górnictwie. Nie oznacza to jednak, że nie są już stosowane w produkcji środków bojowych. Jest raczej wręcz przeciwnie. Własności chemiczne i fizyczne trójnitrotoluenu powodują, że jest on nadal szeroko stosowany zarówno w wojskowości, jak w przemyśle. Jego główną zaletą jest odporność na wstrząsy i tarcie, co pozwala na uniknięcie przypadkowego wybuchu. Trójnitrotoluen (TNT, trotyl) topnieje w temperaturze 80°C, znacznie niższej od temperatury eksplozji. Do zainicjowania wybuchu potrzebne są silne detonatory – na przykład zawierające nitroglicerynę (!). Trotyl daje się bez trudu i bez zagrożenia prasować lub odlewać w dowolne kształty. Jest ważnym składnikiem wielu mieszanek wybuchowych, których wykaz można bez trudu znaleźć nawet w wiki, tyle, że w wersji angielskojęzycznej.
I tutaj dochodzimy do sedna sprawy, ponieważ przynajmniej dwie z tych mieszanin – pentolit (50% PETN i 50% TNT) i oktol (70%/30% HMX/TNT lub 75%/25% HMX/TNT) są stosowane w pociskach wyposażonych w tzw. ładunki kumulacyjne. Czyli pocisków powszechnie stosowanych jako broń przeciwczołgowa, które mogą jednak z powodzeniem posłużyć do zestrzelenia samolotu pasażerskiego.
Inne tematy w dziale Rozmaitości