Piąty „czarny” dzień trwania powstania.
Zakończenie bitwy na przedpolach Pragi, w której sowiecka 2 Armia Pancerna Gwardii traci 425 czołgów i dział pancernych (ok. 50% stanu).
W depeszy do premiera Stanisława Mikołajczyka piszą Delegat Rządu RP na Kraj- wicepremier Jan Stanisław Jankowski i przewodniczący Rady Jedności Narodowej Kazimierz Pużak:
„Nie ma żadnej interwencji sowieckiej. To niezrozumiałe, demonstracyjne, bierne zachowanie się wojsk rosyjskich stojących o kilkanaście km od Warszawy, ma swoją wymowę polityczną, która rząd winien poruszyć z czynnikami alianckimi, łącznie z premierem przebywającym w Moskwie. Sprawa jest nagła, a jej niezwłoczne wyjaśnienie konieczne ze względu a dalszy przebieg naszej akcji”
Rzeź… „Czarna sobota” na Woli. Wieczorem SS-Gruppenfuhrer Heinz Reinefahrth pyta dowódcę 9 Armii gen. Nicolausa von Yormanna:
„Co mam robić z cywilami? Mam mniej amunicji niż zatrzymanych”, zaś na pytanie o straty odpowiada:
„Straty własne 6 zabitych, 24 ciężko, 12 lekko rannych. Straty nieprzyjaciela z rozstrzelanymi ponad 10 tysięcy.”
W następnych dniach, liczba ofiar wśród mieszkańców Woli dosięgnie 40 tysięcy osób. Tylko nielicznym udaje się zbiec do Śródmieścia.
Ok. godziny 7 rusza potężne natarcie oddziałów Reinefafartha i brygady Dirlewangera. Celemi ich jest przebicie się do Ogrodu Saskiego i zabezpieczenie przelotów ki z zachodu na wschód.
Ok. godziny 17 Batalion „Zośka” zdobywa „Konzentrationslager Warschau” obóz przy ulicy Gesiej, zwany Gęsiówką. Uwalniają tam Żydów,324 mężczyzn i 24 kobiety.
Na ochocie, Reduta Kaliska pod dowództwem ppor. Andrzeja „Gustawa” Chyczewskiego i Reduta Wawelska ppor. Jerzego „Stacha” Gołembiowskiego bronią dostępu do arterii przelotowej. Most Poniatowskiego- Al. Jerozolmiskie. Pozycji broni nie więcej jak 300 powstańców przed bestialskimi działaniami brygady RONA.
„Monter” przeprowadza reorganizacje oddziałów. Tworzy trzy ośrodki walki: Północ, Południe i Śródmieście.
W godzinach wieczornych, przybywa do stolicy gen. broni SS i policji Erich von dem Bach. Mianowany przez Himmlera głównodowodzącym niemieckich sił zwalczających Powstanie Warszawskie.
Przez cały dzień samoloty niemieckie zrzucają ulotki ze sfałszowaną odezwą „Centralnego Komitetu Polskiej Partii Komunistycznej” zatytułowaną „Żądamy sowieckiej Polski” :
„Polski sowiecki robotnik, który wstąpił na barykady, żąda Polski sowieckiej, bez wielkich właścicieli ziemskich, bezludzko [sic] łupiących kapitalistów. Przez naszą walkę na barykadach stworzymy zarazem tą Polskę, dla której jedynie chcemy przelać naszą krew: dla sowieckiej Polski! [...] Niech żyje Stalin! Niech żyje Sowiecka Polska!”
O godzinie 20.05, Generalny Gubernator Hans Frank telegrafuje do ministra Hansa Lammersa:
„Po upadku względnie zduszeniu powstania zasłużoną karą dla tego miasta będzie całkowite jego zniszczenie, po części będące automatycznym następstwem walk, po części zaś wynikiem akcji odwetowej. Straty nasze są niestety duże.”
I info ode mnie. Z racji małego zainteresowania i tworzenia się spamu, Kartka z Kaledarza będzie ukazywac się sporadycznie, w czasie ważniejszych wydarzeń z Powstania Warszawskiego.
Pozdrawiam
