Prezydent Lech Kaczyński nie żyje.
Mój Prezydent.
Mój, chociażby tylko z tego powodu, że na niego głosowałem.
Pamiętam jednak teraz, że nie zawsze wystarczało mi odwagi, powiedzieć to wprost. Przyznać uczciwie, że oddałem na niego swój głos, bo ufam mu i wierzę, że jest uczciwym człowiekiem - kochającym Polskę patriotą.
Nie raz i nie dwa wolałem tchórzliwie poddać się presji tych głośniejszych, patrzących z politowaniem na każdego, kto mówił o Lechu Kaczyńskim „Mój Prezydent”.
Tak.
Chcąc uniknąć drwiących spojrzeń i wyrażających niezrozumienie i pobłażliwość wzruszeń ramion ludzi, których przecież tak naprawdę nie szanowałem, „dyplomatycznie” wolałem podkreślić, kogo _nie_ popieram.
Tak było łatwiej. Wydawało mi się to ładnym i zgrabnym wyjściem zamykającym już na starcie niezręczne dyskusje.
Teraz mój Prezydent nie żyje i nie potrafię bez wstydu o tych tchórzliwych wyznaniach niewiary myśleć.
Niby dzisiaj tak samo „mój”, jak i wtedy.
Nie mogę jednak zapomnieć, że z ustami pełnymi frazesów o prawdzie i odwadze, już w tak drobnej sprawie potrafiłem stchórzyć. Żeby uniknąć drwin tych, którzy najgłośniej krzyczeli.
Żenujące.
Dzisiaj słyszę od nich: „Wprawdzie na niego nie głosowałem, ale przecież to był mój Prezydent.” I chce mi się krzyczeć w bezsilnej złości, bo... widzę w nich siebie.
Przepraszam Panie Prezydencie.
Oddałem na Pana swój głos, oddałbym go ponownie. Przywrócił mi Pan wiarę w to, że warto wierzyć, że są ludzie tacy jak Pan i że można i trzeba. Dla Polski.
Dlatego tak bardzo boli, że wbrew sobie, w tych tak wydawałoby się prostych momentach prawdy potrafiłem się Pana wyprzeć.
Jeżeli czyta Pan moje słowa – Panie Prezydencie - proszę o wybaczenie.
"Dzierzba mimo bliskiego pokrewieństwa z wróblami, sikorami czy kanarkami, zachowuje się jak ptak drapieżny. Aktywnie poluje na duże bezkręgowce (głównie owady) oraz drobne płazy, gady, ssaki, a nawet inne gatunki ptaków. Po złapaniu zdobyczy często nie zjada jej od razu, lecz zawiesza na kolczastych krzewach, drutach lub wkład między rozwidlenia gałęzi drzew."
Tak powstają tzw. spiżarnie dzierzb.
ADRES E-MAIL
- Czy już Ci pisałem, że to oto miejsce jest symbolem mojej niezależności i wiary w wolność jednostki?
- Jakieś pięćdziesiąt razy... /Veszett a világ/
motto: Mówisz, że chcesz zostać pisarzem, to po prostu zwykły egoizm; chcesz wyróżnić się spośród marionetek i zostać ich animatorem. W istocie nie ma różnicy między tym, co chcesz robić, a malowaniem się kobiet... /Abe Kobo. Kobieta z wydm./
motto2: W każdej epoce, w każdym kraju zawsze istniały dwa stronnictwa: reakcji i postępu./Maurice Druon. Król z Żelaza/
Ludzie najczęściej stają się biegaczami, ponieważ tak ma być./O czym mówię, kiedy mówię o bieganiu. Haruki Murakami/
spiritus flat ubi vult
Zapraszam do zwiedzania mojej spiżarni
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
