Zaufanie tym większą ma wartość, kiedy wymaga od nas odwagi, zamknięcia oczu i zachowania spokoju pomimo wszystko. Zaufanie takie trzeba odnawiać każdego dnia. Z każdą myślą złą - jak odtrutkę na zwątpienie i strach.
To jakby zachowanie higieny wewnętrznej, troska o czystość. Górnolotnie mówiąc... czystość serca.
Człowiek nie ma kontroli nad życiem i mieć nie może. Najważniejsze wydarzenia, godzina porodu i śmierci nie są nam znane, ale znane są Opatrzności. Warto ufać, zwłaszcza kiedy wokół zawierucha. Można co dzień od nowa wznieść się na odwagę zaufania, że Bóg nad wszystkim panuje. W każdych warunkach. Zna nas po imieniu, zna serce i nerki człowieka. Każdego.
Niewiele wiemy w sprawach najistotniejszych - i chyba tak ma być. W takich okolicznościach wymaga się od nas ufności i wiary, robienia tego, co w naszej mocy, a oddania całej reszty Bożej Opatrzności.
