Zabójstwo z urojenia

Odkąd wyszła za mąż za austriackiego milionera, pławiła się w luksusie. Mąż spełniał każdą jej zachciankę, miał tylko jedną wadę – był stary, gruby i łysy i był zupełnym przeciwieństwem wymarzonego księcia z bajki. Kiedy więc Brygida poczuła drżenie serca na widok polskiego psychoterapeuty, nie wahała się ani chwili i wdała się w romans. Planowała nawet rozwód, wiedziała jednak, że mężczyzna nie pozwoli jej odejść. Zainteresowała się ezoteryką, okultyzmem, nawet satanizmem. Wytężała „złą energię”, by ściągnąć śmierć na męża. Gdy ten umiera na zawał,kobietawpada w psychozę. Przekonana, że zabiła człowieka,nie może sobie tego wybaczyć. Odrzucona również przez polskiego kochanka, przypadkiem poznaje producenta filmów pornograficznych, który podstępem wykorzystuje Brygidę i w tajemnicy nagrywa z nią wyuzdane filmy erotyczne. Kiedy kobieta odkrywa spisek, popada w paranoję i trafia na oddział psychiatryczny. Urojone zabójstwo męża, odrzucenie kochanka, udział w orgiach seksualnych – to za dużo, jak na tak słabą kobietę.Gdy jednak, po ochłonięciu z szoku, po dramatycznych przejściach, Brygida znajduje cel i ma nową, inną koncepcję życia, pod wpływem cierpienia, z pustej lalki przeobraża się w dojrzałą kobietę, wrażliwą na ludzką niedolę. Znajduje nowy, zaskakujący i niezwykły, cel w życiu. Jaki? Przekonacie się, czytając najnowszą powieśćStefanii Jagielnickiej-Kamienieckiej „Zabójstwo z urojenia“.  

– Wyszłaś za mąż wyłącznie dla pieniędzy?

– Matka mnie do tego namówiła. Przez całe życie kładła mi do głowy, że muszę wyjść za milionera. Zniechęciła mnie do małżeństwa z miłości, które dla niej stało się koszmarem. A ja... z jednej strony marzyłam o wielkiej miłości, a z drugiej bałam się jej... Dałam się w końcu matce przekonać. Nie wiedziałam, co to jest miłość. Byłam za życia martwa. – Przytuliła się nagle do niego. – Przy tobie po raz pierwszy... Przy tobie ożyłam. Oszalałam z miłości. Dotąd byłam baśniową śpiącą królewną. Mój królewicz mnie pocałował i obudził.

Poczuł się zakłopotany tym wyznaniem. Nie zdążył się w niej zakochać. Im bliżej ją poznawał, tym bardziej wątpił, że to jest możliwe. Pociągała go, podniecała, ale... stanowiła dla niego tylko... obiekt pożądania.

***

 

„Na jedno wychodzi – pomyślała z rezygnacją. „Tak czy owak zabiłam go”.

Zastanawiając się nad tym wszystkim, odkryła, że istnieją dwie rzeczywistości. Ta normalna, w której toczył się świat zewnętrzny i ta diabelska, w której znajdowała się tylko ona, zupełnie wyobcowana, jak gdyby znajdowała się pod szklanym kloszem i tylko przez jego ściany widziała, co dzieje się na zewnątrz.

 

***

 

 „Sperma, wszędzie sperma. Cała jesteś oblepiona spermą” – usłyszała w swym mózgu.

Jak z otwartej puszki Pandory zaczęły w natłoku, gwałtownie wydostawać się z jej świadomości kolejne sceny, począwszy od orgii seksualnej aż do momentu utraty przytomności w wozie policyjnym.

„To cena za otrzymanie głównej roli w filmie” – pomyślała z obrzydzeniem.

Zerwała się na równe nogi, krzycząc:

– Nie chcę być Brygidą! Nie chcę być aktorką! Nie jestem Brygidą! Jestem Andżeliką!