“Bishop Charles Ellis (patrz foto) prays for the future of the American auto industry during a special service called 'A Hybrid Hope’ (…)”. Taką mniej więcej notkę z powyższym tytułem znalazłem na stronie The Irish Times. Co tu dużo pisać. Amerykanie jako naród mają dziwaczną przypadłość, która w wielu sytuacjach każe im się odwoływać do Boga. Dzieci modlą się w szkołach, żołnierze na polu walki a robotnicy przed pójściem do pracy. Po prostu kupa smiechu. I jeszcze te nieszczęsne zwroty na banknotach i w konstytucji. Pożegnalne grzeczności typu „God bless”. Brrr... Jak to w ogóle jest możliwę, że taki kraj może sobie istnieć?
Z pozoru jest z czego rechotać (po to owa fotka została zamieszczona). No bo na zdrowy laicki rozum - cóż może być śmieszniejszego od bandy fanatyków modlących się o hossę? Jest jednak kilka „ale”. Jeżeli zaczynamy wyśmiewać ludzi wierzących to róbmy to konsekwentnie. Wyśmiewajmy zarówno Biskupa Ellisa, który modli się o powodzenie finansowego przedsięwzięcia jakim jest słabnąca z dnia na dzień branża motoryzacyjna, jak i anonimowego rodzica, który modli się o zdrowię dla swoich dzieci. Przecież na dobrą sprawę nie ma różnicy. Według lewicowych mędrków oboje popełniają ten sam błąd ulegając wsteczniactwu.
I jeszcze jedno spostrzeżenie a propos wydarzenia omawianego w pierwszym akapicie. Swego czasu przedsiębiorcy motoryzacyjni z laickiej Francji (taki kraj gdzie religia jest passé) próbowali podbić rynek amerykański. Niestety ich wysiłki spaliły na panewce. Amerykańskie chamy nie tylko nie poznały się na ich najwyższej próby technologii laickiej, ale jeszcze ochrzcili jej płody pogardliwym „lá Carr” co przez długi czas rozumiane było jako synonim szmelcu. Dziś samochodów francuskich na amerykańskich drogach już nie ma. Czyżby zabrakło wyśmiewanej modlitwy? ;)
Pozdrawiam
Inne tematy w dziale Polityka
