Pisarstwo (czy jak kto woli mechanizm marketingu) Coryllusa oparte jest na ciągłym poddawaniu w wątpliwość dotychczas powszechnie uznawanych prawd. Celem ich rewizji jest wzbudzanie sensacji. Konsekwencją stworzenie nowego mitu i legendy, nabicie kabzy, oraz podsycanie sympatii dla buntowniczego (wobec mainstreamu) autora.
Jak to się odbywa w praktyce?
Oto wpierw stawia Coryłłko oryginalną tezę. Na przykład:
„(…) jak pamiętamy najważniejszym wydarzeniem w historii nowożytnej było spalenie Rzymu przez Niemców w roku 1527.”
Wstępne twierdzenie wcale nie musi spełniać jakichś specjalnych wymogów. Może być (1) rewolucyjne, (2) ma prawo stawiać całą dotychczasową wiedzę na głowie i (3) wcale nie ma obowiązku zgadzać się z rzeczywistością a tym bardziej obowiązującymi sądami!
Szczerze mówiąc, nawet lepiej, że tak nie jest, ponieważ wówczas Coryłłko nie mógłby stwierdzić:
„W języku polskim napisano na ten temat jedną książkę, jej autorem jest Zdzisław Morawski. Książka jest nudna i właściwie nie do czytania. Nie to jest jednak ważne. Chciałbym dziś zadać pytanie wszystkim badaczom literatury staropolskiej. Brzmi ono: ilu autorów renesansowych i barokowych podjęło temat Sacco di Roma, w swoich utworach. Jak się odnieśli do tego wydarzenia i dlaczego owe utwory, bo przecież nie wątpimy, że one istnieją, nie znajdują się w kanonie lektur szkolnych, a jest tam taka ramota jak „Odprawa posłów greckich”?
W tym miejscu (dzięki logicznemu wykazaniu unikatowości postawionej wcześniej tezy) można uznać dowód za przeprowadzony i już tylko tryumfalistyczną formalnością pozostanie sformułowanie serii wnikliwych, ewidentnie niezwiązanych z postawioną tezą pytań:
„CO? Nie ma takich dzieł? Nikt nie pisał o tej katastrofie? Ludzie! Rzym się spalił, kardynałów pomordowano, a w Polsce nikt o tym nie napisał ani słowa? Żaden „ojciec poezji polskiej”? Dlaczego? A może coś było napisane tylko zniknęło? A jeśli tak to w jakich okolicznościach? Czy badacze literatury mogą się w końcu oderwać od swoich arcyciekawych zajęć polegających na badaniu rymów u Kochanowskiego i odpowiedzieć mi na te wszystkie pytania?”
***
Coryłłko jest facetem na poziomie intelektualnym 4-letniego dziecka: jak ono bierze kilka, pierwszych z brzegu klocków, układa je dowolnie, aby równie swobodnie wyciągać wnioski.Innymi słowy to pisarz dla półidiotów. Najlepszym na to dowodem fakt, że nawet ja jego wypocinami (co jakiś czas) wyrażam niemałe zainteresowanie J
Inne tematy w dziale Kultura
