Na przykładzie koalicji sejmowej Zjednoczona Prawica /PiS, SP, Porozumienie Gowina/ widać topniejące ideały założycielskie koalicjantów zastępowane nagle wodzowskimi ambicjami liderów z młodzieżowo zwanymi „sodówką”.
Kryzys koalicji stał się największym kłopotem lidera obozu władzy kierowanego przez Jarosława Kaczyńskiego prezesa Prawa i Sprawiedliwości.
Problemy zaostrzyła jeszcze pandemia koronawirusa generalnie zakłócająca rytm działań politycznych pana Kaczyńskiego.
Strategia reformowania Polski oparta na nacjonalizmie narodowo-katolickim, miała być umocniona drugą kadencją prezydentury kandydata z PiS mocno zachwiała się pod ciężarem zakłóceń w funkcjonowaniu państwa na tle skonfliktowanych proceduralnie planów wyborczych z prawem wyborczym i konstytucyjnym.
Zakłócenia procedury wyborczej zostały jeszcze spotęgowane wysoce nieracjonalnym uporem PiS w zaniechaniu uchwalenia stanu klęski żywiołowej /art. 228 konstytucji/ mocno przecież upraszczający procedury rządzenia w państwie
Rezygnując ze stanu nadzwyczajnego PiS dramatycznie pogubił się w procedurach rządzenia w trudnym czasie pandemii wywołując wiosenny chaos przedwyborczy z gigantycznymi 70-dziesięcio milionowymi stratami nieodbytych w maju wyborów mocno pogarszając wizerunkowy status PiS.
Butna arogancja partii władzy dużo wcześniej zademonstrowała wiele zachowań lekceważących prawo tworzących obraz Polski jako państwa odchodzącego od konstytucyjnej praworządności takimi zdarzeniami, jak np.:
*zaniechanie śledztw w aferalnych zdarzeniach z udziałem osób obozu rządzącego,
*nieuzasadniona „gorączka” wyborcza z wiosny 2020,
*nieuzasadniona rewizja „kompromisu aborcyjnego” przyczyna łatwych do przewidzenia /bunt czarnych parasolek w 2018 r./ protestów społecznych,
*nieuzasadniona brutalność policji przeciw pokojowym demonstracjom kobiet,
*lekkomyślny konflikt „budżetowy” polskiego rządu z UE z pozycji obrońcy działań niepraworządnych /zanik trójpodziału władzy w Polsce dokonany reformami sądownictwa/,
*słabnący autorytet prezesa rady ministrów /premiera/ brakiem reakcji na skandaliczne zachowanie ministra sprawiedliwości w kwestiach polityki zagranicznej,
*lekkomyślna zgoda lidera PiS przyjmującego w rządzie funkcje wicepremiera /po wcześniejszej odmowie prezesowanie radzie ministrów/ nadzorującego służby siłowe i wymiar sprawiedliwości czym /w gorącym czasie permanentnych protestów społecznych/ .skupił na sobie całe niepopularne odium władzy,
*wielce bulwersujący alians polskiej władzy politycznej z KK ośmieszająco pokazowym współuczestnictwem rządu polskiego w pseudo religijnych „wiecach”, rażąco upolitycznionych sojuszniczym układem o. Tadeusza Rydzyka, /nieformalnego lidera KK/ z rządzącym PiS w Polsce entuzjastycznie wspieranego przez polskich biskupów z przyzwalająco milczącym Episkopatem Polski.
Taki jest obraz współczesnej Polski do niedawna demokratycznego państwa prawa, a obecnie jego pokracznej karykatury o pokazowych skandalach rządów tronu z ołtarzem.
Najnowszy skandal od „tronu”, to ostatnie glosowanie w sejmie nad poprawkami senatu. Sejm głosami opozycji i posłów PiS przyjął poprawki co tak poirytowało pasła Jarosława Kaczyńskiego, że wysłał posłańca do marszałek sejmu z „rozkazem” powtórzenia głosownia i podrzucenia poprawek.
Prezes kazał, marszałek Elżbieta Witek wykonała i poprawki odrzucono.
I najnowszy skandal od ołtarza: Podczas gdyńskiej uroczystości upamiętniającej ofiary masakry robotników w grudniu 1970 r. biskup pomocniczy archidiecezji gdańskiej Wiesław Szlachetka ocenił, że obecnie protestujący w imię praw kobiet i mniejszości seksualnych "mentalnie tkwią w tamtej zbrodniczej ideologii.
Mój koncyliacyjny nastrój przedświąteczny nie pozwana użyć mi ostrych słów krytyki pod adresem autorów obu skandali, więc zakończę notkę życzeniem, aby nadchodzący Nowy Rok 2021 był radosnym rokiem odsunięcia od władzy w Polsce rządzącego dzisiaj paktu „tronu z ołtarzem”. Niech się tak stanie!
Niech się tak stanie!
