Programowi temu służy zmyślne przeintelektualizowanie legislacji, gospodarczo podatkowej jako wybieg zatajenia prawdziwego stanu polskich finansów i sposobu jego opanowania.
Tak funkcjonuje cała współczesna polityka.
A wszystko bierze się z cywilizacyjnej przemiany współczesnej polityki z instrumentu kierowania państwem na administrowanie zasobami intelektualno-gospodarczymi wspólnoty narodowej wyłącznie dla gwarancji partyjnej ciągłości władzy.
Kierowanie państwem, to szeroko pojęty cel bezpieczeństwa obywateli danego państwa w całokształcie pluralistycznej konfiguracji społecznej.
Zaś administrowanie, to populistyczne „umizgi” władzy do sprzyjającego jej elektoratu, wyłącznie dla utrwalania wielu kadencji swoich rządów.
Obecna scena polityczna w Polsce, to wręcz podręcznikowy przykład państwa tylko administrowanego przez rządzących populistycznymi zabiegami na rzecz wyłącznie utrzymania właśnie popularności dla zapewnienia sobie kolejnych kadencji swoich rządów.
Bolesnym na to przykładem w Polsce jest pandemia, wobec której władza zrezygnowała z kierowania państwem nakazowymi procesami zaradczymi /przymus szczepień, paszportyzacja szczepienna, bezwzględny rygor sanitarny/ ulegając nieodpowiedzialnej antyszczepionkowej kilkuosobowej grupie posłów /języczek u wagi lichej większości rządowej/ tolerując zupełny brak dyscypliny społecznej, a nawet organizując „sylwestrową masówkę w Zakopanem” w bezmyślne radosnym pomijaniu tychże rygorów.
Kosztowność rządowego populizmu /w dużej mierze socjalnego/ wyczerpała w Polsce zasoby finansowe państwa, zubożone jeszcze przez utrojowy konflikt z UE skutkujący wstrzymaniem państwu polskiemu wielomiliardowych wypłat subwencji z europejskiego funduszy naprawczego.
Konieczność znalezienia nowych źródeł dochodów do budżetu państwa zmusiła rzd do stworzenia karkołomnego programu „Polski ład” zapisanego /w imię tej karkołomności/ na 700-set stronach A-4 tak bazdzo zgmatwanie, ze nawet służby fiskalne państwa nie wiedzą jak go realizować.
Potwierdza to lawina przeprosin premiera i jeszcze bardziej karkołomna propozycja dwóch form podatku dochodowego od wynagrodeń: stary sprzed stycznia 2022 i nowy z 700–set stronnicowego Polskiego Ładu.
Jak ma z tego skorzystać szeregowy pracownik NIKT NIE WIE.
Kilkanaście lat przewodziłem radzie nadzorczej w spółce prawa handlowego współpracując z doradcą finansowym, dyplomantem angielskiego The Notingham Trent University. Ów doradca dowodził na przykładzie sprawozdań finansowych spółek, przedwojennej S.A. i współczesnej /w której pracowaliśmy/ „przerost formy nad treścią” aktualnych w Polsce sprawozdań finansowych, nad sprawozdaniami w II RP. Nasze zawierało 60 stron, a to przedwojenne 3,5 strony! Przypomniałem sobie tego doradcę i jego proste wyjaśnienie:
PRZEJRZYSTE, RZECZOWE PRAWO – TO KRÓTKA RZECZOWA SPRAWOZDAWCOŚĆ. ROZWLEKLE POKRĘTNE PRAWO – TO ROZWLEKŁA POKRĘTNA SPRAWOZDAWCZOŚĆ!
Proszę sobie wyobrazić ile zaoszczędzono by w państwie kosztów gdyby powszechnie obowiązywał *proporcjonalny podatek dochodowy w miejsce obecnego progresywnego.
Miliardy administracyjnych oszczędności służb fiskalnych w państwie i w gospodarce finansowej przedsiębiorstw zaowocowały by przejrzystością stosunków państwo – obywatel i wzrostem zaufnia do państwa czego dzisiaj nie uświadczyż.
Dlaczego więc większośc państw tego nie robi? Proste. Bo ta przejrzystość uniemożliwiała by populistyczne manipulacje polityczne, które w Polsce spisano na 700 stronach administracyjnej „papki” administrowani państwem zamiast jego rządzeniem.
Wniosek: Wycofać się z Polskiego Ładu powrotem do przejrzystej normalności stosunków państwo-obywatel! Natychmiast.
*Podatek proporcjonalny nakłada takie samo względne obciążenie na wszystkich podatników – to znaczy procentowo jednolicie, np. 20%.
Podatek progresywny zaś charakteryzuje się wielością i różnorodnością progów podatkowych więcej niż proporcjonalnym wzrostem zobowiązania podatkowego w stosunku do wzrostu dochodu”.
