Generalnie po to, żeby zapewnić społeczeństwu porządek bezkolizyjnego współegzystowania obywateli ze strukturami władzy państwowej, odpowiedzialnej za sprawną motorykę organizmu społeczno-państwowego kierującego naszym zbiorowym życiem tak wyżej zobrazowanym graficznie:
Jak widać wiodącą rolą państwowego gwaranta porządku publicznego stanowi obywatelski przymus stosowania prawa egzekwowanego przez specjalny, państwowy aparat przymusu przeciwdziałający niechybnemu chaosowi, pochodzącemu zawsze z ludzkiego indywidualizmu.
Tak więc przymus, jako atrybut władzy państwowej ma umocowanie w ustawie ustrojowej państwa /konstytucja/ i może być stosowany wyłącznie w obszarze konstytucyjnie określonym.
Najważniejszą, cywilizacyjną cechą współczesnych ustrojów demokratycznych jest konstytucyjnie gwarantowany trójpodział władzy państwowej na ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą.
W polskiej konstytucji stanowi o tym Art. 10:
1. Ustrój Rzeczypospolitej Polskiej opiera się na podziale i równowadze władzy ustawodawczej, władzy wykonawczej i władzy sądowniczej.
2. Władzę ustawodawczą sprawują Sejm i Senat, władzę wykonawczą Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Rada Ministrów, a władzę sądowniczą sądy i trybunały.
W tym miejscu czas odsłonić moją intencję przypominania o ustroju państwa polskiego mocno lekceważonego /moim zdaniem/ przez obecną władzę wykonawczą III RP, drastycznie demonstrowaną z okazji 12 rocznicy katastrofy smoleńskiej.
Wysoce demoralizującym jest bagatelizowanie przez rząd decyzji i rozstrzygnięć kompetentnych organów państwa, w tym wypadku Komisji ds. badania wypadków lotniczych, która kompetentnie i ostatecznie zbadała wypadek samolotu prezydenckiego niepodważalnym werdyktem o wypadku:
Przypominam, ten państwowy dokument o najwyższej randze z godłem Rzeczypospolitej, tak niegodnie lekceważony przez polski rząd:
RZECZPOSPOLITA POLSKA KOMISJA BADANIA WYPADKÓW LOTNICZYCH LOTNICTWA PAŃSTWOWEGO WARSZAWA 2011 RAPORT KOŃCOWY z badania zdarzenia lotniczego nr 192/2010/11 samolotu Tu-154M nr 101 zaistniałego dnia 10 kwietnia 2010 r. w rejonie lotniska SMOLEŃSK PÓŁNOCNY
STRESZCZENIE W dniu 10.04.2010 r. podczas wykonywania podejścia do lądowania na lotnisku SMOLEŃSK PÓŁNOCNY samolot Tu-154M nr 101 uległ wypadkowi, w wyniku którego śmierć poniosła załoga samolotu i pasażerowie. Badanie wypadku przeprowadziła Komisja Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (zwana dalej Komisją), powołana decyzją Ministra Obrony Narodowej na podstawie art. 140 ust. 1 ustawy z dnia 3 lipca 2002 r. Prawo lotnicze, w składzie: Przewodniczący 1. mgr inż. Jerzy Miller Zastępca 2. płk pil. mgr inż. Mirosław Grochowski Sekretarz 3. mgr Agata Kaczyńska Członkowie: 4. ppłk pil. mgr inż. Robert Benedict 5. ppłk lek. med. Bogusław Biernat 6. mjr mgr inż. Dariusz Dawidziak 7. mjr mgr inż. Leszek Filipczyk 8. mgr inż. Bogdan Fydrych 9. mgr Wiesław Jedynak 10. prof. dr hab. inż. Ryszard Krystek 11. mjr mgr inż. Artur Kułaszka 12. dr Agnieszka Kunert-Diallo 13. dr inż. Maciej Lasek 14. mgr inż. Krzysztof Lenartowicz 15. mgr inż. Piotr Lipiec 16. mgr inż. Edward Łojek 17. kmdr rez. pil. mgr inż. Dariusz Majewski 18. ppłk mgr inż. Dariusz Majewski 19. mgr inż. Władysław Metelski 20. ppłk dr inż. Sławomir Michalak 21. ppłk rez. mgr inż. Mirosław Milanowski 22. ppłk mgr inż. Cezary Musiał 23. ppłk mgr inż. Janusz Niczyj 24. ppłk rez. mgr inż. Maciej Ostrowski 25. płk rez. mgr inż. Jacek Przybysz 26. mjr rez. mgr inż. Jerzy Skrzypek 27. mgr inż. Kazimierz Szostak 28. mgr inż. Waldemar Targalski 29. płk dr n. med. Olaf Truszczyński 30. płk mgr inż. Mirosław Wierzbicki 31. płk pil. rez. mgr inż. Andrzej Winiewski 32. mgr inż. Wiesław Wypych 33. dr inż. Stanisław Żurkowski 34. dr hab. Marek Żylicz
Raport zawiera 326 stron ze szczegółowymi objaśnieniami i fachową terminologią badania katastrof lotniczych.
www. Microsoft Word - Raport końcowy (rmf.pl)
Temu państwowemu dokumentowi przeciwstawia się raport podkomisji Macierewicza i wbrew najwyższym państwowym autorytetom pwego oficjalnego organu badania wypadków lotniczych dezawuuje go się publicznie /bez rzeczowych dowodów/, że to nie był wypadek tylko zamach na prezydenta Polski.
Czyżby rząd RP tego nie rozumiał, że tą postawą osłabia państwo, depcząc jego autorytet w imię niejasnych, politycznych racji funkcjonariuszy publicznych nie fatygujących się nawet, by wyjaśnić obywatelom cel tej politycznej akcji.
Innym, niepokojącym objawem tej sprawy jest mizerny sprzeciw temu ważnych elit intelektualnych państwa polskiego.
A może oni nie utożsamiają się z naszym państwem?
