Hołownia się pośpieszył

                                                                                Sad europejski TSUE

Ambicje pana Hołowni lokują go w historii polskiego parlamentaryzmu jako niecierpliwego petenta do najwyższych stanowisk w państwie. Jako lider małej partyjki „Polska 2050” wziął udział w dużym demokratycznym ruchu „Koalicja 15 Października”, która wygrała wybory parlamentarne i oddała p. Hołowni fotel Marszałka Sejmu. To wielki zaszczyt bycia drugą /po prezydencie/ osobą w państwie. Okazało się jednak że to zbyt jest za mało satysfakcjonujące wobec ambicji pana marszałka, który zamarzył o honorach pierwszej osoby w państwie i wystartował w wyścigu na prezydenta państwa.

To był zdradziecki krok wobec „Koalicji 15 Października”, której kandydatem był Rafał Trzaskowski, bo uszczuplał mu głosy obozu demokratycznego. Tak samo źle postąpiła p. Biejat z lewicy.

I właśnie te prominentne osoby „Koalicji 15 Października” /marszałek Sejmu i wicemarszałek Senatu/ spowodowały przegraną Trzaskowskiego.

Klęska wyborcza wstrząsnęła ambicją p. Hołowni więc uległ pokusie Kaczyńskiego do „rozmów” o przyszłości Polski po wyborach w 2027 . Można tylko domniemać, że kuszono Hołownię dostępem do „konfitur” władzy po wyborach w 27 roku.

Świadków nie ma, ale wypowiedź Adama Bielana w Waszyngtonie /faktora Hołowni w nocnych rozmowach z Kaczyńskim/ o polskim rządzie jest jasno wymowna co intencji tamtych rozmów.

No i finisz dyplomacji Hołowni w przepychankach co do oceny wyniku wyborów p. Nawrockiego. Błędy w liczeniu głosów na szkodę Trzaskowskiego i awersja pierwszej prezes SN do podjęcia uchwały o ważności wyborów przez SN a nie przez Izbę Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego, bez praworządnego tytułu SĄDU, zawyrokowanego przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, że wspomniana Izba sądem nie jest.

Ta sądownicza ułomność spowodowała apele legislacyjnych autorytetów prawa do marszałka sejmu o odmowę zaprzysiężenia p. Nawrockiego na prezydema do czasu orzeczenia o prawomocności jego wyboru przez prawdziwy sąd.

Marszałek omówił, a nakłanianie owo nazwał mamową do zamach stanu, co wywołało skandal.

Dzisiaj, po kolejnym wyroku TSUE, że owa Izba Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych Sądu Najwyższego nie jest sądem i arbitralnym przez TSUE nakazem Sądom Powszechnym odrzucać wyroki tej izby jako niebyłe, stawia pana Hołownię w sytuacji mocno niedojrzałego polityka w roli marszałka sejmu.

Gdyby pan marszałek spełnił odpowiedzialnie swoją konstytucyjną rolę wyborach prezydenckich to być może, Pan Nawrocki nie został by prezydentem Polski.

Tak marnie kończy się kariera i historyczna rola osobników z nadmiernym przerostem własnego ego nad trzeźwością rozumu.

Kiepskie to polityczne CV Szymona Hołowni dla zapisu na kartach polskiej historii.