Rowy podziału odkryte w obozie rządzącym i KK w Polsce

Wczoraj w notce pt.”PiS kruszeje czy tylko mięknie” wspomniałem, że weto prezydenta odsłoniło różnice poglądów politycznych także w obozie władzy.

Dotychczasową pewność siebie stracił też Jarosław Kaczyński dostrzegając nagle, że oficjalne okazywanie mu lojalności w obozie, w którym  sprawuje jednoosobową władzą genseka przyjmowaną dotąd bez szemrania jako dopust boży, to już przeszłość.

Niczym nie kwestionowana dotąd strategia polityczna prezesa PiS spotkała nagle sprzeciw (mniej lub bardziej ostry) nie tylko ze strony dotychczas potulnego prezydenta RP, ale także Kościoła Katolickiego w Polsce, który autorytetem Episkopatu poparł prezydenckie weta wspierając je nauką św. Jana Pawła II wypowiedziane w przemówieniu do uczestników kongresu włoskiego Stowarzyszenia Sędziów  25.10.2003 r.: „… że równowaga między tymi trzema władzami (prawodawczej, wykonawczej i sądowniczej ), z których każda ma określone kompetencje i zakres odpowiedzialności – tak, że  jedna nie dominuje nigdy nad drugą – jest gwarancją prawidłowego funkcjonowania demokracji”.

https://dorzeczy.pl/kraj/36657/Abp-Gadecki-podziekowal-prezydentowi-za-jego-postawe-w-sprawie-ustaw-o-SN-i-KRS.html

W tym miejscu zatrzymam się na wyraźnych rysach podziału wewnątrz Kościoła Katolickiego (jako wspólnoty wiernych), którego wyznawcy stracili religijną busolę sprzecznymi komunikatami Episkopatu publikowanymi w mediach (uchodźcy, weta prezydenta) a wymownie przemilczanych w mediach o. Rydzyka i w kościołach parafialnych. Dlaczego?

Odpowiedź nie jest trudna kiedy posłucha się rozmowy w Radiu Maryja i TV Trwam Jarosława Kaczyńskiego z o. Redemptorystą na temat prezydenckich wet i skonfrontuje się je z listem Episkopatu i wypowiedzią  prymasa Polski arb Wojciecha Polaka.

List Episkopatu:

Szanowny Panie Prezydencie, Pragnę podziękować panu Prezydentowi za postawę zajętą w sprawie ustaw o Sądzie Najwyższym i Krajowej Radzie Sądownictwa. Katolicka Nauka Społeczna docenia bowiem demokrację jako system, który zapewnia udział obywateli w decyzjach politycznych i rządzonym gwarantuje możliwość wyboru oraz kontrolowania własnych rządów. Autentyczna demokracja możliwa jest tylko w państwie prawnym i w oparciu o poprawną koncepcję osoby ludzkiej. Zakłada ona spełnienie koniecznych warunków, jakich wymaga zarówno promocja poszczególnych osób – przez wychowanie i formację w duchu prawdziwych ideałów – jak i podmiotowości społeczeństwa, przez tworzenie struktur uczestnictwa oraz współodpowiedzialności (por. Kompendium Nauki Społecznej Kościoła, 406). Z jednej strony istnieje prawo a nawet obowiązek reformy systemu sądownictwa w Polsce, bo obowiązek odpowiadania przez rządzących na potrzeby rządzonych nie oznacza wcale, że reprezentanci wyborców są jedynie biernymi wykonawcami ich żądań. Kontrola ze strony obywateli nie wyklucza niezbędnej wolności, jaką powinny cieszyć się wybrane przez nich osoby w wypełnianiu powierzonego im mandatu, jeśli chodzi o dążenie do realizacji wyznaczonych sobie godziwych celów. Cele te zależą w dużej mierze od funkcji syntezy i mediacji w obliczu dobra wspólnego, które stanowi jeden z podstawowych i niezbywalnych zadań władzy politycznej (por. KNSK, 409). Z drugiej zaś strony należy mieć na uwadze to, co powiedział papież Jan Paweł II na temat relacji władzy prawodawczej, wykonawczej i sądowniczej stwierdzając – w swoim przemówieniu do uczestników kongresu włoskiego Stowarzyszenia Sędziów – że równowaga między tymi trzema władzami, z których każda ma określone kompetencje i zakres odpowiedzialności – tak że jedna nie dominuje nigdy nad drugą – jest gwarancją prawidłowego funkcjonowania demokracji. Konstytucje nowoczesnych państw zazwyczaj gwarantują tej ostatniej władzy niezbędną niezależność w ramach systemu prawnego. Z tą niezależnością, na płaszczyźnie sumienia winno się jednak wiązać – żywe poczucie sprawiedliwości, zaś w sferze poszukiwania prawdy – niczym niezmącony obiektywizm osądu (por. Jan Paweł II, Zadania sądownictwa dzisiaj: Przemówienie do uczestników kongresu włoskiego Stowarzyszenia Sędziów (31 marca 2000), L’Osservatore Romano, ed. pol, 2000, nr 6, s. 51).

+ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Poznań, dnia 24 lipca 2017 roku

http://episkopat.pl/przewodniczacy-episkopatu-dziekuje-prezydentowi-rp-2/

Wystąpienie Prymasa Polski abp Wojciecha Polaka:

Emocje nie mogą dominować, trzeba szukać dialogu w oparciu o fundamenty demokratycznego państwa prawa. Przy okazji każdej reformy trzeba patrzeć na jej dalekosiężne skutki. Trzeba zachęcać do tego, by dyskusja parlamentarna nie była spektaklem emocji, ale szukaniem dobra wspólnego ponad podziałami politycznymi, w oparciu o zasady demokratycznego państwa prawa.

http://wyborcza.pl/7,75398,22149495,co-kosciol-mowi-o-ustawach-o-sadach-podziekowania-dla-prezydenta.html

Reprymendy Jarosława Kaczyńskiego

1.     „Doszło do kryzysu, niezwykle ważna reforma państwa została zatrzymana. To był bardzo poważny błąd - ocenił Jarosław Kaczyński, pytany w TV Trwam o prezydenckie weta. Zapewniam, że PiS zmieni sądy i zaraz po tym weźmie się za media”.

TV Trwam  27 lip 2017

https://www.youtube.com/watch?v=oc06A2CGSAo

2.     O 21.30 w Radiu Maryja rozpoczął się wywiad z Jarosławem Kaczyńskim. - Modlimy się za Polskę i za rządzących. (...) Współczuję. Niech pan wytrzyma, bo to, co z panem robią, jest niegodne człowieka - zaczął rozmowę o. Tadeusz Rydzyk. - Uratujcie Polskę - apelował. - Alleluja i do przodu.

http://wiadomosci.onet.pl/tylko-w-onecie/jaroslaw-kaczynski-w-radiu-maryja-obronimy-polske-ojcze-dyrektorze-traktujemy-to-jak-relacja/hcccg0z

W tej sytuacji postawa KK w Polsce wydaje się zbyt mało klarowna. Przecież  List Episkopatu  - „Głowy Kościoła Katolickiego w Polsce” powinien być odczytany we wszystkich polskich parafiach, które są jedynym powszechnym i wiarygodnym przekaźnikiem stanowiska „Głowy Kościoła” kierowanego do wiernych wyznawców wiary katolickiej w Polsce.

Rodzi się brzydkie podejrzenie, że nie było intencją Episkopatu zapoznać z tym stanowiskiem całego Kościoła Powszechnego (czyli wiernego polskiego ludu) a tylko delikatnie, medialnie zademonstrować to protestującym wielosettysięcznym masom i inteligencji obywatelskiej czynnie wyrażającej sprzeciw  „demolowania” przez PiS demokratycznego państwa prawnego poza konstytucyjnymi próbami zmiany ustroju.

Natomiast druga, niezmiernie wpływowa reprezentacja KK w Polsce zgromadzona wokół toruńskiego środka medialnego o. Tadeusza Rydzyka, uznawanego przez jakąś część polskich biskupów jako skuteczną ideową ewangelizację „ludu bożego” treści listu nie akceptuje, czego dowodem jest demonstracyjne solidaryzowanie się „Katolickiego Ośrodka Toruńskiego” z polityką Jarosława Kaczyńskiego wyzywająco przeciwstawnego stanowisku Episkopatu wyrażonego w liście do prezydenta.

To obraz jakże diametralnie różnych postaw obecnych w Jednym Kościele Katolickim w Polsce wytwarza zamęt pojęciowy wśród wiernych w zakresie moralności społecznej (obecnej w polityce), której interpretacja przez Kościół powinna być jednolita, przekazywana wyłącznie spójną ewangelicznie nauką Kościoła z wykluczeniem dowolności interpretacyjnej owych nauk.

Zaniedbując ten problem Kościół Katolicki w Polsce nie jest ewangeliczną jednością tylko religijnie niemoralną, dwu obozową „różnością” jak w polityce, czyli rezygnującą z dobra ogólnego w imię dobra separacyjnego zrónicowanych grup społeczno-religijnych , odmiennie interpretowanego przez ścierające się obozy polityczne inicjujące ów niezdrowy podział wśród społeczeństwa w imię własnych  interesów skłóconych obozów.

Katolików musi martwić, że ich Kościół zamiast moralnego wzoru stał się uczestnikiem tego szkodliwego społecznie rozwarstwienia (podziału).

Przecież jest to odstępstwo od idei jednego Kościoła i jednego Pasterza.