342. Testament Tuska

1. Tusk wychodzi przed orkiestrę i samozwańczo ogłasza że Kopacz zostanie premierem. Deprecjonuje tym urząd prezydenta i samego prezydenta.
2. Prezydent anemicznie broni resztek swojej nadszarpniętej reputacji i ogłasza że w tej kwestii ostateczne decyzje będą zależały od niego. Jednak finalnie pokazuje że jest prezydentem wszystkich Tusków i desygnuje Kopacz na premiera.
3. Mieliśmy już precedens, Premier Suchocką, ale, nie ma porównań. W klasie, wiedzy, umiejętnościach. Od dziś Polacy powinni nauczyć się śpiewać słynną piosenkę, trawestowaną na "Mała żigolo".
4. Moment powstania rządu, trudna sytuacja u wschodniego sąsiada, nakazywałaby nawet przy miernej inteligencji rządzących, powołanie na premiera faceta z jajami, a nie przeciętną kobietę, tylko dlatego że jest spolegliwa  Tuskowi.
Dziwi w tym kontekście powrót Schetyny do gry, ale mnie nie dziwi z czterech powodów. Naczelni liczą na to że w aktualnej,  trudnej sytuacji politycznej  nowo kreowany min. spraw zagr. popełni jakiś kardynalny błąd którym sam wyeliminuje się z grona "wielkich" i pretendentów do najwyższych stołków.  Drugi powód to taki, że ministerstwo spraw zagranicznych jest w pewnym sensie wyizolowane od rządzenia krajem i Schetyna tak naprawdę nie będzie miał na nic wpływu. Trzeci,  Tusk robi udawany gest pojednania wobec Schetyny, żeby go uśpić, przynajmniej na czas jego nieobecności w kraju. I czwarty, Tusk, patrząc analitycznie niewiele ryzykuje bo wie że stołek Schetyny będzie tylko do wyborów, ale pamięć Schetyny o tym, o wiele dłuższa. :)
Na zakończenie powiem - dobrze że to nie początek kadencji tego rządu i że wybory parlamentarne już blisko.
I jeszcze epitafium foolietonu. Polityka jest jak gówno, jednak tylko dla wybranych. Nie każdy może w nie wdepnąć.
I całe szczęście.

I tym oto opty...
-------------------------------------

2014-09-19