Szerokim echem odbiła się dyskusja odnośnie uboju rytualnego. Sejm nie zaakceptował zabijania zwierząt poprzez podcinanie tętnicy. Uśmiercanie zwierzęcia zawsze jest uśmierceniem. Bez względu na okoliczności w jakich się to odbywa. Na co dzień mało kto zdaje sobie sprawę, że kupowane mięso to hekatomba zwierząt. Jedynym, bodaj, miejscem, w którym upamiętniono „ofiary” mięsożernego człowieka jest pomnik pamięci zwierząt rzeźnych.
Ta nietypowa kompozycja rzeźbiarska znajduje się we Wrocławiu przy uliczce Jatki. W tym uroczym, zabudowanym obecnie maleńkimi kamieniczkami, miejscu pełnym klubów i galerii artystycznych, w średniowieczu znajdował się potężny targ mięsny – jatka. Słowo „jatka” pochodzi od „jachać” (dzisiejszego „jechać”). Wskazywałoby to na to, że średniowieczny targ miał formę obwoźnego kramu. Kramy mięsne były umieszczone po obydwu stronach ulicy. Obecnie miejsca dawnego handlu mięsem są w posiadaniu Związku Polskich Artystów Plastyków.
We wschodniej części zaułka odsłonięto w 1997 roku, wspomniany wcześniej, odlany w brązie pomnik Ku Czci Zwierząt Rzeźnych. Na monument składają się naturalnych rozmiarów przedstawienia zwierząt, które hodowane są na mięso. Widzimy, wykonane 1:1, figury kozy, koguta, królika, gęsi z jajkiem i świni oraz kamienny rynsztok, ma upamiętniać rolę, jaką na przestrzeni wieków pełniła ulica Stare Jatki. Co ciekawe, wśród grupy zwierząt nie ma krowy. Na łamach wrocławskich gazet cyklicznie pojawiają się wzmianki o planach odlania rzeźby krowy. Podobno jednak to dające mleko i mięso zwierzę jest za duże (a więc i za drogie) i żaden sponsor się nie zdecydował. Przy pomniku znajduje się tablica z napisem Ku czci Zwierząt Rzeźnych – Konsumenci.
Placyk, przy którym ustawiono rzeźby jest jednym z najchętniej obfotografowywanych miejsc Wrocławia. Oryginalny pomnik ściąga na ulicę Stare Jatki masę turystów. Może wśród zgiełku, hollywoodzkich uśmiechów prezentowanych do zdjęć i majestatycznego głaskania odlewów, ktoś zastanowi się nad swoją dietą i doceni, jaką rolę odgrywają zwierzęta rzeźne. Można tutaj także rozpocząć snucie refleksji nad warunkami, w jakich są hodowane, przetrzymywane i zabijane.
