Ostatnio oglądałem dość "ciekawy" spektakl z udziałem demonstrantów pod Sejmem śpiewających (a tak dokładnie to usiłujących śpiewać) na nutę Pink Floyd. Sam pomysł takiego publicznego wykonywania covera jest trochę ryzykowny, mimowolny słuchacz od razu odniesie się do oryginału i (jeżeli oczywiście posiada słuch muzyczny powyżej pierwszego progu, czyli zdolności do odróżniania stanu "śpiewają" od stanu "nie śpiewają") od razu zatyka uszy. Nawet jeśli nie dosłownie, to w przenośni.
I tym bardziej nie zwróci uwagi na tekst przesłania, tym bardziej, kiedy główny Solista wywrzaskuje tekst z kartki, nie zwracając szczególnej uwagi ani na melodię, ani na poprawną wymowę, ani na akcent w poszczególnych wyrazach i frazach. Co jest zrozumiałe, jeśli wykonawca nie zna tekstu, a być może nawet go nie rozumie i nie czuje melodii. Na jego usprawiedliwienie należy zwrócić uwagę na trudne ostatnio warunki atmosferyczne, co biorąc pod uwagę wiek wykonawców jest tym bardziej zasadne.
Uważam, że Salon piórami (lub opuszkami palców) swych Autorów powinien wesprzeć walczące tłumy i zaproponować nowe wersje starych przebojów do odśpiewywania pod Sejmem, Sądem Najwyższym i gdzie tam jeszcze los ich rzuci. (Czasami ponoć los wysługuje się Sorosem, ale to już inny temat.)
Ja ze swoje strony proponuję polski tekst do znanego, klasycznego utworu "Oda do radości". Tekst niemiecki jest wybitnie rytmiczny, rymowany, ale koniec końców autorem jest Fryderyk Schiller. Polskie tłumaczenia niestety jak nie gubią rymu, to gubią rytm.
A oto moja skromna propozycja. Nacisk starałem się położyć na jasność przekazu oraz zgodność z obecnymi trendami, gdzie wielokrotnie powtarza się ten sam tekst, tak aby na pewno przekaz dotarł do odbiorcy, jak np. w klasycznym już "Murder on the Dancefloor". Tekst jest rozdzielony na głosy "A" i "B".
A: Stołki, stołki, tylko stołki, stołki się należą nam!
B: Kasa, kasa tylko kasa, kasa się należy nam!
A: Stołki, stołki, zawsze stołki, o to walczy każdy z nas!
B: Kasa, kasa, zawsze kasa, o to walczy każdy z nas!
Chór: Stołki, stołki, stołki nam.
Kasa, kasa, kasa nam.
Kasa, stołki tylko nam.
Bo się zawsze należą nam!
Świadomy braku talentu literackiego i niedostatków warsztatu z pokorą przyjmę każdą krytykę i ewentualne propozycje korekty tekstu, tak, aby już wkrótce mógł stać się nieoficjalnym hymnem demonstrujących środowisk.
