Czy Bóg odpowiada za twoje cierpienie? Kontrowersyjna teza pastora Andrew Wommacka

Gdzie kończy się Boża wola, a zaczyna ludzka odpowiedzialność? Pytanie stare jak teologia, wciąż budzące spory.

 Piątkowa emisja programu "Gospel Truth" amerykańskiego kaznodziei Andrew Wommacka, transmitowanego na popularnym kanale YouTube z blisko 400 tysiącami subskrybentów, zakończyła dwutygodniową serię poświęconą zagadnieniu Bożej suwerenności. Temat, choć fundamentalny dla wielu tradycji chrześcijańskich, został przedstawiony w sposób, który dla części słuchaczy może okazać się co najmniej zaskakujący, dla innych zaś – wyzwoleńczy.

Wommack burzy teologiczne mury: Boża suwerenność "zabójcą wiary"?

 Wommack otwarcie argumentuje, że dominujące w wielu kręgach chrześcijańskich nauczanie o absolutnej, deterministycznej suwerenności Boga jest "zabójcą wiary" i stanowi poważne zagrożenie duchowe. Według niego, takie przekonanie prowadzi do pasywności, rezygnacji z aktywnego opierania się złu i bierności w obliczu problemów życiowych, błędnie przypisując je Bożej, niezbadanej woli.

 Pastor przedstawia alternatywną wizję, opierającą się na fragmencie Psalmu 115, 16 który mówi, że Bóg dał ziemię "synom człowieczym". W tej perspektywie, Bóg suwerennie nadał człowiekowi suwerenność – władzę i odpowiedzialność nad sobą oraz światem. Zło, wojny, cierpienie, przemoc, choroby czy ubóstwo nie mają źródła w Bogu, który daje jedynie "dobre i doskonałe dary" (Jakuba 1, 17). Są one, zdaniem Wommacka, wynikiem ludzkiej pożądliwości (Jakuba 4) lub ulegania wpływom szatana, który "przyszedł, aby kraść, zabijać i niszczyć" (Jana 10, 10).

 Kluczowe dla zrozumienia tej tezy jest, według kaznodziei, prawidłowe uchwycenie równowagi między Bożą łaską a ludzką wiarą. Zbawienie przychodzi z łaski przez wiarę (Efezjan 2, 8) – łaska Boża, objawiona w Jezusie (Jana 1, 16, Tytusa 2, 11), jest bezwarunkowa i dostępna dla wszystkich. Jednak, jak podkreśla Wommack, sama łaska nie zbawia automatycznie. Wiara jest naszą częścią – aktywnym przyjęciem i zawłaszczeniem tego, co Bóg już zapewnił. Ekstremalne nauczanie o suwerenności Boga, które sugeruje, że wszystko jest już z góry postanowione przez Niego, w praktyce podważa znaczenie wiary jako kluczowego elementu w doświadczaniu Bożych obietnic.

 Wommack dzieli się osobistymi doświadczeniami, kiedy sam wierzył w skrajną suwerenność, co, jak twierdzi, doprowadziło do śmierci bliskich i jego własnego otarcia się o śmierć. Przyznaje, że w tamtym czasie błędnie winił Boga za tragedie. Wspomina również oskarżenia i ataki, jakich doświadczył (włącznie z pomówieniami o niemoralne zachowania), gdy zaczął publicznie głosić przeciwko tej doktrynie.

 Odnosząc się do przykładów kar i sądów w Starym Testamencie, Wommack wyjaśnia, że choć Bóg działał w ten sposób pod starym przymierzem, Jezus wziął na siebie naszą karę pod nowym przymierzem (Galacjan 3). Dlatego też, w jego interpretacji, Bóg nie zsyła chorób czy ubóstwa na tych, którzy są w Chrystusie. Jezus, będący "odzwierciedleniem istoty" Ojca (Hebrajczyków 1, 3), nigdy nikogo nie uzdrowił twierdząc, że choroba była od Boga. Wręcz przeciwnie, Dzieje Apostolskie 10, 38 mówią, że Jezus "uzdrawiał wszystkich opętanych od diabła".

 Pastor stanowczo odrzuca pogląd, jakoby cuda i dary Ducha Świętego ustały wraz z epoką apostołów (Efezjan 4), podkreślając że Boża moc oraz wola uzdrawiania oraz wyzwalania są niezmienne. Problemy i zło nie pochodzą od Boga, ale są pokusami od diabła, którym można się oprzeć (1 Koryntian 10, 13). Swój punkt widzenia ilustruje anegdotą o chorobie syna, która nadeszła gdy sam poszedł na kompromis w kwestii tej prawdy.

 Podsumowując swoje przesłanie, Andrew Wommack wzywa widzów do aktywnego opierania się złu i do wiary w Bożą gotowość do działania w ich życiu. Jego zdaniem, świat działa na zasadzie nagrody i kary, ale Bóg w Jezusie Chrystusie oferuje coś więcej – bezwarunkową łaskę, którą możemy przyjąć przez wiarę.

Dyskusja zainicjowana przez Andrew Wommacka dotyka fundamentalnych kwestii wiary i ma realny wpływ na sposób, w jaki wierzący postrzegają cierpienie, własną odpowiedzialność oraz rolę Boga w codziennym życiu. Wommack przedstawia mocne argumenty oparte na swojej interpretacji Pisma Świętego i osobistych doświadczeniach, kwestionując teologiczne tradycje, które, jego zdaniem, paraliżują wiarę oraz błędnie przedstawiają naturę Boga. Jego przesłanie, choć dla jednych może być źródłem kontrowersji i odebrane jako uproszczenie złożonej doktryny Bożej suwerenności, dla innych stanowi obietnicę wolności od fatalizmu oraz wezwanie do aktywnego życia wiarą. Z pewnością zmusza do refleksji nad naturą Bożej suwerenności i ludzkiej wolności w kontekście walki duchowej oraz życiowych wyzwań.

_{Oprac. redaktor Gniadek}