CPK: Lotnisko, które połączy Polskę. Czy to koniec marzeń o globalnej potędze?

„Nie ma wiatru pomyślnego dla okrętu, który nie wie, do jakiego portu zmierza.”

Przyszłość Centralnego Portu Komunikacyjnego, jednego z najbardziej ambitnych projektów infrastrukturalnych w historii Polski, od lat budzi silne emocje i dzieli opinię publiczną. Czy Polska zmierza w kierunku globalnej potęgi, czy też rezygnuje z własnych ambicji na rzecz mikromanii? W programie "Otwarta Konserwa" Krzysztofa Ziemca, Maciej Wilk, były wiceprezes LOT-u, prezes Flare Airlines i stowarzyszenia "TAK dla CPK", rzucił nowe światło na ten skomplikowany temat, ujawniając liczne wątpliwości i krytykując obecne podejście do projektu.

Ambicje kontra twardy upór: Co dzieje się z Centralnym Portem Komunikacyjnym?

 Debata o CPK to coś więcej niż tylko dyskusja o betonie i pasach startowych. To spór o wizję Polski w XXI wieku. Maciej Wilk, niezmordowany orędownik projektu, podkreśla, że CPK to symbol szerszej ambicji – wejścia Polski do elity globalnych mocarstw. Według niego, obecna administracja niedostatecznie docenia potencjał kraju, który jako 21. gospodarka świata zasługuje na infrastrukturę odpowiadającą jego pozycji. Podpisanie porozumienia z jednym z kandydatów na prezydenta, Karolem Nawrockim, w sprawie wsparcia strategicznych projektów, to jasny sygnał, że Wilk i jego środowisko szukają politycznego wsparcia dla swojej wizji. Jednocześnie, oczekiwanie na odpowiedź od drugiego kandydata na prezydenta w kwestii sześciu postulatów stowarzyszenia "TAK dla CPK" pokazuje, że Wilk stara się uzyskać szersze poparcie dla projektu, niezależnie od politycznych podziałów.

 Jednym z najbardziej kontrowersyjnych punktów dyskusji Wilka z Ziemcem było odniesienie się do roli Macieja Laska, kluczowej postaci w opóźnianiu projektu CPK w obecnym rządzie Donalda Tuska. Wilk poddał w wątpliwość wiarygodność Laska, przypominając jego wcześniejsze krytyczne wypowiedzi na temat CPK. To zestawienie dawnych i obecnych deklaracji Laska budzi pytania o konsekwencję oraz przejrzystość działań rządowych. Czy zmiana stanowiska to wynik głębszego zrozumienia projektu, czy raczej politycznej konieczności?

 Zarzuty Wilka wobec obecnego kształtu projektu CPK są poważne. Zmniejszenie ambicji inwestycji, takie jak redukcja liczby peronów kolejowych, co ma przynieść zaledwie 100 milionów złotych oszczędności, budzi jego głębokie zaniepokojenie. O ile funkcjonalność samego lotniska ma pozostać względnie niezmieniona, to cięcia w komponencie kolejowym oraz w infrastrukturze towarzyszącej, takiej jak Airport City czy Cargo City, są znaczące. Wilk uważa, że te zmiany osłabiają strategiczne znaczenie CPK jako hubu transportowego i gospodarczego. Taka decyzja, choć oszczędna w krótkiej perspektywie, może kosztować Polskę znacznie więcej w przyszłości, ograniczając jej możliwości rozwoju.

 Wilk podkreśla również niedostateczne wsparcie państwa dla polskich firm w ich ekspansji międzynarodowej. W jego ocenie, prezydent RP powinien odgrywać aktywną rolę w promowaniu narodowych aspiracji rozwojowych i wpływać na politykę rządu, nadzorując realizację kluczowych projektów poprzez regularne posiedzenia gabinetu. Brak przejrzystości w szczegółowym harmonogramie CPK, gdzie wiele informacji jest ukrytych w oficjalnych dokumentach, stanowi kolejny problem podnoszony przez Wilka. To budzi obawy o faktyczne tempo realizacji projektu i brak transparentności wobec obywateli.

 W kontekście przyszłości polskiego lotnictwa, program poruszył również kwestię rozwoju istniejącego lotniska Okęcie. Wilk kategorycznie sprzeciwia się planom jego rozbudowy, nazywając je marnotrawstwem. Zamiast inwestować w starą infrastrukturę, sugeruje, że te środki mogłyby posłużyć do budowy nowej dzielnicy Warszawy. Dyskusja dotknęła także regionalnych portów lotniczych, zwłaszcza Modlina i Radomia. Chociaż Wilk uznaje konieczność ich rozwoju, to głównym tematem pozostaje Centralny Port Komunikacyjny jako klucz do globalnej pozycji Polski.

Dyskusja wokół CPK jest odbiciem szerszego dylematu, przed którym stoi Polska: czy postawić na wielkie, strategiczne projekty, które mogą katapultować kraj do czołówki światowych potęg, czy też skupić się na mniejszych inwestycjach, które mają na celu bieżące potrzeby? Perspektywa Macieja Wilka, choć z pewnością nacechowana pasją i wiarą w potencjał CPK, zmusza do refleksji nad faktycznymi motywacjami i priorytetami decydentów. Niezależnie od politycznych barw, jasność wizji, konsekwencja w działaniu oraz przejrzystość informacyjna są kluczowe dla budowania zaufania społecznego i skutecznej realizacji tak monumentalnych przedsięwzięć. Pytanie, czy CPK w obecnym kształcie rzeczywiście spełni pokładane w nim nadzieje, czy też stanie się symbolem utraconych szans, pozostaje otwarte.

_{Oprac. redaktor Gniadek}

Fot. ilust. youtube.com