Powrót proroka? Zbigniew Fijałkowski po szpitalu w 400. odcinku: Nadzieja czy przestroga?

"W labiryncie życia, gdzie cienie lęku tańczą z blaskiem nadziei, wiara staje się latarnią, co rozświetla drogę do zrozumienia."

400. Odcinek i powrót do słuchaczy

 Zbigniew Fijałkowski, znany ze swojego kanału internetowego, powrócił do swoich słuchaczy po długiej przerwie, ogłaszając 400. odcinek swojego programu. Powrót ten, pełen wdzięczności i refleksji, zbiega się z osobistymi doświadczeniami, które, jak sam podkreśla, wzmocniły jego przekonania. Fijałkowski, choć niechętnie dzieli się szczegółami swojego pobytu w szpitalu w Goleniowie, wyraża głęboką wdzięczność personelowi medycznemu, podkreślając ich poświęcenie i oddanie – cechy, które, jego zdaniem, wyróżniają polską służbę zdrowia na tle biurokracji NFZ. Ta osobista odyseja, naznaczona cierpieniem, skłoniła go do głębszej refleksji nad naturą życia i śmierci, a także nad perspektywą zmartwychwstania dla tych, którzy odeszli w wierze.

Tajemnice wiary i losów świata: Fijałkowski powraca, aby rzucić światło na niewyjaśnione

Globalne niewiadome i Boski wybór

 W swoich rozważaniach Fijałkowski odnosi się do przekonania, że „coś wielkiego” dzieje się na Ziemi i w całym wszechświecie – coś, czego wielu ludzi nie jest w stanie pojąć. To poczucie niewiadomej, splecione z dylematem boskiego wyboru, staje się centralnym punktem jego nauczania. Zastanawia się, dlaczego Bóg nie obdarza wszystkich jednakowym zrozumieniem, podkreślając jednocześnie, że choć Bóg wybrał każdego do zbawienia, to tylko nieliczni decydują się na podążanie za Nim. Ta refleksja, porównana do wyboru jego kanału przez słuchaczy, prowadzi go do cytowania Ewangelii Jana, gdzie mowa jest o światłości oświecającej każdego człowieka i o tych, którzy przyjmują Chrystusa, stając się dziećmi Bożymi. W planach ma dalszą analizę biblijnych historii, aby zgłębić intencje Boga, posługującego się ludźmi do realizacji swoich celów.

Prorocze wnioski z Księgi Habakuka

 Centralnym punktem odcinka stała się interpretacja Księgi Habakuka – starotestamentowego proroctwa, które, zdaniem Fijałkowskiego, jest niezwykle aktualne. Mówca podkreśla, że nawet „zwykły wierzący” może zrozumieć tę księgę z pomocą Boga. Czyta o pretensjach Habakuka do Boga w obliczu zła i bezprawia, odnajdując paralelę z dzisiejszymi czasami. W wizji Habakuka pojawiają się Chaldejczycy – lud srogi i gwałtowny, który dąży do posiadania tego, co nie jest jego. Fijałkowski wskazuje, że współcześni „Chaldejczycy” również „wyciągają łapska po wszystko”, ustanawiając prawo przemocy. Prorok w swej modlitwie pyta Boga, dlaczego bezbożny osacza sprawiedliwego i dlaczego nie ma dla niego ograniczeń. To pytanie o sprawiedliwość w obliczu chaosu rezonuje z dzisiejszymi obawami o porządek świata.

Wiara w czasach niepokoju

 W odpowiedzi na wołanie Habakuka, Bóg nakazuje zapisać widzenie, które wypełni się w wyznaczonym czasie. „Niesprawiedliwy nie zazna spokoju duszy, ale sprawiedliwy będzie żył z wiary” – te słowa, jak podkreśla Fijałkowski, są dla niego kluczowe. On sam, jak deklaruje, żyje wiarą w przyszłe zmartwychwstanie i przemienienie. Ostrzega przed zdradliwym bogactwem i człowiekiem żądnym władzy, który nie zazna spokoju. Habakukowe pytania o to, jak długo trwać będzie niesprawiedliwość i czy gnębiciele nie zjawią się nagle, znajdują odpowiedź w zapowiedzi, że ludzie będą trudzić się nad tym, co pożera ogień oraz nie ma wartości. Jednakże, ziemia będzie pełna poznania chwały Pana. Prorok ostrzega również przed zwracaniem się do bałwanów i bożków, przypominając, że Bóg jest w swoim świętym przybytku. Mówca, analizując modlitwę Habakuka, podkreśla, że pomimo lęku przed dniem utrapienia, należy ufać Bogu. Radzi słuchaczom, aby wznieśli się ponad ziemskie wydarzenia i potrafili się z nich śmiać, deklarując, że sam wybrał „królestwo innego króla”.

Powrót Zbigniewa Fijałkowskiego po szpitalu, wzmocniony osobistymi doświadczeniami i interpretacją Księgi Habakuka, ukazuje spójną wizję świata, w której wiara staje się jedyną kotwicą w obliczu narastającego chaosu. Jego przesłanie, choć zakorzenione w tekstach biblijnych, rezonuje z powszechnymi obawami o przyszłość, sprawiedliwość i sens cierpienia. Fijałkowski, czerpiąc z biblijnych proroctw, zdaje się oferować swoim słuchaczom nie tylko pocieszenie, ale i swoistą mapę drogową, która ma pomóc im odnaleźć się w "wielkich wydarzeniach", które, jego zdaniem, rozgrywają się na naszych oczach. Czy jest to jedynie pocieszenie duchowe, czy też wezwanie do głębszej refleksji nad kondycją współczesnego świata?

_{Oprac. redaktor Gniadek}

[ Polecam się i proszę o wdzięczność wedle uznania na Suppi ]