Napisałem kiedyś notkę wyjaśniającą to jak rozumiem prawa naturalne. Moim zdaniem to moje myślenie jest w pełni zgodne z chrześcijańską aksjologią. Tak rozumiane prawa naturalne są moim zdaniem fundamentem liberalizmu, czyli ideologii wolności. A teraz tylko kilka cytatów wyjaśniających czym jest prawo naturalne w chrześcijaństwie:
Prawo naturalne oznacza na podstawowych imperatywach oparty zbiór norm kategorialnych, obiektywnych i absolutnych, które uzdalniają podmioty rozumne do spełniania aktów wewnętrznie dobrych, a unikania wewnętrznie złych.
ks. Tadeusz Slipko SJ, Zarys etyki ogólnej, Kraków 1974, s.254
Naczelny nakaz prawa naturalnego jest sformułowany: dobro należy czynić. Partykularyzacje tego sądu ujawniają się w wyniku kolejnego rozpatrywania podstawowych skłonności ludzkiej natury rozumnej. Istnieją trzy zasadnicze inklinacje ludzkiej natury, które przejawiają się:
- w zachowaniu własnego życia;
- w jego przekazywaniu;
- w rozwoju osobowości w społeczności.
O. Mieczysław Krąpiec, Człowiek i prawo naturalne, Lublin 1986, s.208.
Ten porządek esencjalny tzn. cielesność i duchowość, jest prawem naturalnym człowieka, według którego człowiek rozwija się duchowo, psychicznie i fizycznie. Rozumna natura człowieka jest podstawą naturalnego prawa moralnego, które ukazuje, że człowiek uczestniczy również w odwiecznym planie Boga. Prawo naturalne jest więc zakorzenione w porządku esencjalnym człowieka i ukazuje dominacje strony duchowej, czyli intelektualnej nad stroną cielesną.
Horst Seidl, Sintesi di etica generale: coscienza, liberta e legge morale, Roma 1994, p.186
Naturalne prawo moralne możemy podzielić na:
- pierwszorzędne normy prawa naturalnego - to jest to wszystko co wypływa z porządku istnienia świata, coś co jest konieczne i niezmienne.
- drugorzędne normy prawa naturalnego - czyli to co wynika z historii człowieka od momentu grzechu pierworodnego, aż do wydarzenia Paschalnego.
Dla człowieka fundamentem naturalnego prawa moralnego jest jego rozumna natura i zakorzenienie tego prawa w odwiecznym prawie Bożym.
Giovanni Battista Guzzetti, Morale generale, Torino 1990, p. 106
Normą moralności jest wartość wyznaczająca w sposób uniwersalny - a zarazem najbardziej podstawowy - to, co moralnie wartościowe albo antywartościowe; stanowi więc naczelne kryterium wartościowania ściśle moralnego. Normę tę określa się najczęściej jako naturę ludzka lub jako prawo naturalne. Z pewnego punktu widzenia prawo naturalne nie jest też niczym innym, jak inwentarzem podstawowych obowiązków i uprawnień płynących z samego faktu bycia osobą, bycia kimś, a nie tylko czymś, tzn. nie tylko rzeczą.
Adam Rodziński, Osoba, moralność, kultura, Lublin 1989, s. 159- 160
Prawo naturalne nie jest czymś, czym można by się posłużyć w celu dominacji lub kontrolowania kogoś. Ktokolwiek pragnie zachowywać to prawo wpisane w serce ludzkie przez Boga, musi przede wszystkim zacząć od odczytywania tego prawa w swoim sercu a dopiero później dzielić się nim i reflektować nad nim. Chodzi o to, aby poprzez prawo naturalne, oparte na rozumnej naturze człowieka, sam człowiek doszedł do lepszego poznania osoby ludzkiej, jako bytu moralnego powołanego do życia w sprawiedliwości i pokoju.
Bernhard Haring, Liberi e fedeli in Cristo, Roma 1979, p.372
