Prawdy są jak język - ewoluują. W języku odpowiednio długo rozpowszechniany błąd staje się normą. A prawda może być tylko językowa, innej prawdy nie ma. Prawda to zgodność zdania w języku z tym co opisuje. Prawda to zgodność znaku z jego desygnatem. Zmienia się semantyka, zmienia się prawda. To znaczy rzeczywistość pozostaje bez zmian, ale zmienia się jej opis, bo stary nie pasuje, bo stare znaczenia przestały obowiązywać, trzeba więc wymienić słowa na nowe, by opis nadal pasował do rzeczywistości.
Prawda ewoluuje. Prawdziwe zdania przestają być prawdziwe. Fałszywe zdania stają się prawdziwe. Dlatego musimy stare traktaty co jakiś czas tłumaczyć na nowo. Dlatego też trzeba na nowo tłumaczyć Biblię. No i najważniejsze: należy na nowo tłumaczyć Dekalog. Dekalog to przykazania, których istotą jest treść, a nie forma. To nie tych konkretnych słów mamy przestrzegać, ale ich znaczenia - pierwotnego znaczenia. A gdy słowa zmieniają znaczenie, to wraz z używaniem starych słów przestajemy rozumieć pierwotne znaczenie. Zachowujemy słowa ale zmienia się nam znaczenie – gdy to się dzieje powoli, przez pokolenia, to tego nawet nie zauważymy. A aby zachować niezmienność prawdy powinniśmy zachować znaczenie i zmienić słowa.
Dekalog to szczególny zestaw prawd. Bo to są aksjomaty, dogmaty, to zdania, które tworzą system moralny. Nie da się ich udowodnić - to one nam służą do udowadniania. Każda moralność, a zatem każdy system społeczny, musi takie zdania zawierać. Systemów społecznych nie da się udowodnić empirycznie. Możemy co najwyżej stwierdzić, że system społeczny oparty na jakichś zasadach jest trwały, a na innych nietrwały. Ale jest wiele trwałych systemów społecznych opartych na wzajemnie sprzecznych dogmatach. Każdy z nich jest równie prawdziwy, tak jak prawdziwy jest każdy system aksjomatyczny tworzący sensowną, nietrywialną teorię. Ale oczywiście każdy przedstawiciel danej społeczności stwierdzi, że tylko jego system jest prawdziwy. I każdy będzie miał rację. Każda cywilizacja jest prawdziwa.
W każdej dyskusji dotyczącej kwestii społecznych, jeśli odpowiednio wgłębimy się w problem i będziemy każde zdanie uzasadniać stosując reguły wnioskowania, to zawsze będziemy odwoływać się do innych zdań. Nie możemy tego ciągnąć w nieskończoność - zawsze dojdziemy do jakichś zdań, które będą pierwotne, nieudawadnialne, które musimy przyjąć na wiarę. Zawsze dotrzemy do dogmatów, aksjomatów, prawd pierwotnych. Nie ma innego wyjścia. To znaczy jest inne, jedyne wyjście: przestać używać języka i działać jak zwierzęta w stadzie, działać instynktownie. Ale jeśli chcemy stworzyć społeczność cywilizowaną opartą o zasady wyrażane językiem, to musimy się oprzeć o jakiś system aprioryczny.
W naszej cywilizacji musimy oprzeć się o Dekalog katolicki.
Dekalog w katolickim brzmieniu po staremu wygląda tak:
- Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną.
- Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.
- Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.
- Czcij ojca swego i matkę swoją.
- Nie zabijaj.
- Nie cudzołóż.
- Nie kradnij.
- Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.
- Nie pożądaj żony bliźniego twego,
- Ani żadnej rzeczy, która jego jest.
A zgodnie z pierwotnym sensem i obecnymi znaczeniami słów powinien brzmieć tak:
- Nie stawiaj innych ideologii i kultów na równi z wiarą we Mnie.
- Nie nadużywaj imienia Pana, twego Boga.
- Pamiętaj o dniu odpoczynku, aby go uświęcić.
- Szanuj i słuchaj się ojca i matki.
- Nie morduj.
- Nie popełniaj zdrady małżeńskiej.
- Nie kradnij.
- Nie składaj przeciw drugiemu fałszywego zeznania.
- Nie dąż do zdobycia cudzej żony lub męża.
- Ani żadnej rzeczy, która należy do innej osoby.
Grzegorz GPS Świderski
Tagi: Dekalog, Prawda, gps65, system społeczny
