CIEPŁY UŚMIECH

Zmarły Ksiądz Prymas Glemp pozostawił mi po sobie prezent, z którym się na dłużej nie rozstaję. A było to tak:

Dnia 14 sierpnia 1982 roku kończyła już swą historię Jubileuszowa- związana z 600 leciem Jasnej Góry, 271 Warszawska Pielgrzymka Piesza. Moja rodzinka pielgrzymowała w studenckiej grupie o. Stanisława Jarosza, przez rozkochanych w Nim pielgrzymowiczów zwanym po prostu Bacą. Ja zaś „szedłem na rękach” służąc ze względu na zdrowie, „moim”, oraz zaprzyjaźnionym rodzinom pomocą gospodarczą i logistyczną.

Umówiłem się z dzieciakami, że będę czekał w Alejach N. M. Panny przy Pałacu Biskupim. Trudno było przepchnąć się przez zwarte tłumy mieszkańców Częstochowy witających utrudzonych pielgrzymów, jednak cierpliwość zwyciężyła i stanąłem na krawężniku chodnika mając swobodę w kamerowaniu entuzjazmu witających oraz radosnego kończenia podjętego szczytnego trudu.

W pewnej chwili „ulica” zmieniła swoje oblicze i nastrój, bowiem z Pałacu wyszedł Jego Eminencja Ksiądz Prymas Józef Glemp osobiście powitać młodych. Długo błogosławił Młodą Parę w stroju ślubnym, która tam, przed Świętym Obrazem pragnęła powiedzieć sobie sakramentalne- tak. Witający chętnie rozmawiał z dziećmi, wśród których spostrzegłem naszego Tomaszka. Z nim to Ksiądz Prymas nawiązał dłuższy dialog. Jakżeż byłem zdziwionym, gdy syn wyciągnął rękę i wskazał mnie, stojącego w zwartym tłumie. Twarz Prymasa okrasił ciepły, szczery uśmiech przesłany mi wraz z błogosławiącym gestem krzyża.

Przez chwilę nasze spojrzenia skrzyżowały się, ale tylko chwilę, bowiem przemarsz naszej Żółtej Piętnastki trwał.

W chwilę później byłem już w grupie i ostatnie metry pokonywałem wśród swoich.

Wiele łez popłynęło w Kaplicy, chociaż niewiele było czasu na modlitwy, bowiem chętnych spotkania z Matką ciągle przybywało.

Wielokroć powracałem do chwili Prymasowskiego błogosławieństwa, czerpiąc z niego siły i radość w trudnych chwilach. Dzisiaj spoglądając na trumnę chciałbym prosić, aby to błogosławieństwo wspomagało mnie dalej. Zapewne tak będzie!

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie i przyjmij Go do grona obcujących z Tobą w niebie.