Znów na tepete wraca kwestia prywatyzacji szpitali. I znów – niestety, politycy posługują się samymi kłamstwami, a w najlepszym razie półprawdami. Nie będę opisywał po raz któryś z rzędu zasadności prywatyzacji oraz sposobów na jej udane przeprowadzenie ( np. to lub to.) Nie o to akurat chodzi.
Proces Komorowski kontra Kaczyński dobitnie pokazuje, że dwie główne partie w naszym kraju straciły możliwość logicznego myślenia w tej sprawie i co ważniejsze, tak zapętliły się we wzajemnych oskarżeniach, że jakikolwiek ruch dokonany w kierunku prywatyzacji będzie uznany wręcz za zdradę narodową.
A przecież jedni i drudzy w swoich programach jeszcze parę lat temu uznawali prywatyzację szpitali jako jedno z rozwiązań na poprawę ich sytuacji oraz ogólnie poprawę funkcjonowania służby zdrowia.
W tej chwili nie ma praktycznie możliwości wprowadzenia prywatyzacji, każdy kto będzie chciał to zrobić spotka się ogromnym oporem opozycji oraz rozdętą do granic kampanią propagandową. To że to wszystko kłamstwa tak na dobrą sprawę nie ma znaczenia, nikt nie zwraca na to uwagi, a przecież powinno być jasne, że jeżeli ktoś kłamie i świadomie wprowadza wyborców w błąd powinien zostać napiętnowany i ponieść tego polityczne konsekwencje. Tak dzieje się w krajach uznanych za cywilizowane (przypominam, że Clinton prawie stracił stanowisko nie za romansowanie z panią Levinsky lecz za mówienie nieprawdy). A przecież ciężar gatunkowy jest trochę większy gdyż dotyczy wszystkich Polaków i ich zdrowia. Oczywiście istnieje jeszcze możliwość, że kandydat bądź przedstawiciel jakiejś partii nie wie o czym mówi ale to również dyskredytuje go jako polityka.
Chciałbym wiedzieć w każdym razie jak obaj panowie K oraz ich zaplecze wybrną z tej sytuacji? Gdyż albo okaże się, że swoje słowa mają za nic (a co za tym idzie i nas jako adresatów swych wypowiedzi) albo nie bacząc na interes społeczny zrobią to co mówią, czyli nic, co z punktu widzenia naszego zdrowia oraz finansów państwa jest jeszcze gorsze.
Inne tematy w dziale Polityka
